Ένα λάθος που κάνουμε οι γονείς είναι το να προσφέρουμε τα πάντα στα παιδιά, θεωρώντας ότι τα μεγαλώνουμε σωστά, ενώ στην ουσία τους στερούμε το όνειρο της δημιουργίας, της προόδου και παράλληλα τα βγάζουμε ανέτοιμα στην Κοινωνία. Μια Κοινωνία που έχει χίλιους κινδύνους, που δε συγχωρεί ούτε παρέχει τα πάντα, όπως εμείς συνηθίζουμε. Μεγαλώνουμε παιδιά ανεκπαίδευτα για πολίτες μιας Κοινωνίας, ανεκπαίδευτα για τα σοκάκια της ζωής. Κι αν τύχει και σπάσουν τα μούτρα τους, ή φερθούν παραβατικά, αντί να σταθούμε δίπλα τους και να τα βοηθήσουμε να δουν τα πράγματα σωστά, βγαίνουμε υποστηρικτές της όποιας πράξης τους και τα βάζουμε με τρίτους. Μέγα λάθος κι αυτό! Κανονικά θα έπρεπε να υπάρχουν σχολές γονέων, ή έστω ειδικά σεμινάρια που να παρακολουθούν όλοι οι νέοι πριν γίνουν γονείς. Έχει ξεφτίσει το θέμα ‘’ανατροφή’’ που έλεγαν οι μεγαλύτεροι. Χάθηκε κάπου στην υποτιθέμενη καταπίεση των δικών μας παιδικών χρόνων που τάχα αποτάξαμε και κρατήσαμε μακριά από τα παιδιά μας, κάπου στην κακώς εννοούμενη ελευθερία που άγγιξε τα όρια της ασυδοσίας, κάπου στο ‘’ε και τι έγινε, μόδα είναι’’, κάπου στο τρέξιμο για επιβίωση που δεν αφήνει διάθεση για συζήτηση με τα παιδιά και νουθεσία, καθώς επίσης και ο τρόπος ζωής μας που επηρεάζει τα παιδιά ως μιμητικά όντα που είναι , είτε θετικά, είτε αρνητικά. Τάχα μου πάψαμε να υποκρινόμαστε και είμαστε σε όλα χύμα, αδιαφορώντας ή αγνοώντας τι αντίκτυπο έχει αυτό στα παιδιά. Δεν είναι υποκρισία να προσέχεις την εικόνα που δίνεις στο παιδί σου. Όταν καταργήθηκε η ποδιά, το είδαν με ανακούφιση ως τέρμα της καταπίεσης. Κι όμως κοντά 40 χρόνια μετά φθάσαμε να συζητούν κάποιοι γονείς, κάποια σχολεία την επαναφορά της ποδιάς. Η κατάργηση της ήταν η αρχή της Υπερκαταναλωτικής Κοινωνίας και η κατάντια του σήμερα που βλέπεις μαθήτριες στο σχολείο λες και πηγαίνουν σε κλαμπ ενδεδυμένες. Χάθηκε το μέτρο, η στιλιστική παιδεία, τι φοράς πού και τι όχι. Και δεν πρόκειται για καταπίεση, απλώς μαθαίνεις να ντύνεσαι σωστά. Κάποτε λέγαμε για τα κέντρα και το ντύσιμο της πίστας ως προκλητικό ενίοτε και τώρα έχουμε φτάσει στο να είναι πιο σεμνό το ντύσιμο της πίστας από τους θαμώνες! Δεν είναι υποκρισία το να κρατάς μακριά τα παιδιά από κάποιες συζητήσεις μεγάλων, ακόμα κι από κάποιες συνήθειες μεγάλων, που μόνο κακό θα τους κάνουν. Δεν ήταν λάθος που κάποια πράγματα τα συναντούσαμε ηλικιακά στην ώρα τους κι όχι απότομα και σε ηλικία που δεν μπορείς να δεις καθαρά ορισμένα πράγματα. Μάθετε τα παιδιά σας να συνδιαλέγονται, να μη βρίζουν, να είναι ειλικρινή και δίκαια και να μην δέρνουν. Αρκετά με το ξύλο που πέφτει καθημερινά στο δρόμο ακόμα και σε αυλές σχολείων. Το δίκιο του το βρίσκει κανείς και χωρίς χειροδικία, αρκεί να έχει λόγο τεκμηριωμένο και σαφή. Είναι αυτό που λέμε ‘’σφάζεις με το γάντι’’, προς τι το ξύλο ή το μαχαίρωμα; Και προπαντός μάθετε τα παιδιά σας να σέβονται τον απέναντι και φυσικά τον εαυτό τους και να μην τον υποβιβάζουν φερόμενα άπρεπα.
Αλλά πέρα από το όποιο δικό μας φταίξιμο, αυτά που βλέπουν, ακούν και διαβάζουν σήμερα τα παιδιά και μάλιστα σε τρυφερές ηλικίες μέσω διαδικτύου, ραδιοφώνου, τηλεόρασης, μάλλον παραμορφώνουν, παρά βοηθούν στη διαμόρφωση χαρακτήρων και απόψεων. Τώρα μάλιστα και με την τεχνητή νοημοσύνη, ακόμα περισσότερο θα μπερδευτούν τα πράγματα. Χρειάζεται σωστή και σθεναρή επιτήρηση από τους γονείς. Κάτι που λίγοι το κάνουν. Κάποιοι άνθρωποι αν άνοιγαν το μυαλό τους με την ίδια ευκολία που ανοίγουν το στόμα τους, καλά θα ήταν!...
Ζούμε σε εποχή απόλυτης παράνοιας, ασέβειας, αμορφωσιάς, κακογουστιάς, χυδαιότητας, βλακείας και παραλυσίας δυστυχώς. Χρειάζονται κότσια να διατηρήσεις τις αξίες σου και να μείνεις έξω από το κοπάδι. Απόλυτα ίσως δε γίνεται, όμως είναι δική μας η επιλογή και εμείς κοστολογούμε το τι μας κάνει να νιώθουμε καλά. Και κλείνω με μια προτροπή : Να προτιμάτε και να τιμάτε ανθρώπους που θέλουν εσάς κι όχι κάτι από εσάς , τεράστια η διαφορά.
+++
Νίκη Άννα Παπουλάκου.
Πηγή : Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'''
ΨΥΧΑΝΕΜΙΣΜΑΤΑ.... ΠΕΜΠΤΗ 24/10/24
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου