Ο Πλανήτης έχει πάρει φωτιά!

 

Είχαμε ένα καημό, τον  πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας, αποκτήσαμε και δεύτερο μεγαλύτερο που τείνει να απλωθεί Παγκόσμια, αν δεν καταφέρουν να βάλουν φρένο οι εμπλεκόμενοι! Χιλιάδες σκοτώνονται καθημερινά και δεν τρέχει κάστανο. Μόνο της Ουκρανίας οι νεκροί είχαν και έχουν ψυχή; Μόνο η Ρωσία σκοτώνει ‘’παρανόμως’’; Το Ισραήλ σκορπάει το θάνατο ‘’νόμιμα’’ και χωρίς κυρώσεις; Εδώ προσφερόμαστε όλοι να βοηθήσουμε, κυρώσεις θα του επιβάλουμε; Δεν ξέρω, αλλά κάτι μου λέει πως έχουμε βάλει τα χεράκια μας να βγάλουμε τα ματάκια μας, κι όχι μόνο εμείς,  ολόκληρη η ΕΕ. Απειλεί το ΙΡΑΝ πως όποιος συνδράμει το Ισραήλ στις επιθέσεις εναντίον του, γίνεται άμεσα στόχος αντιποίνων!  Άσε που σίγουρα θα μετακινηθεί πληθυσμός και πρώτοι σε προτίμηση είμαστε εμείς για πρόσφυγες. Εκφράζουν φόβους διάβασα πως 1εκατομ. πρόσφυγες θα φθάσουν από Λίβανο, κι όσο εμπλέκονται κι άλλα Κράτη ακόμα χειρότερα. Πού το πάνε, για Γ΄ Παγκόσμιο; Δοκίμασαν και νέα όπλα στην παρούσα φάση, πιο αποτελεσματικά και σε μέγεθος καταστροφής και σε προγραμματισμό χιλιομέτρων να πετάξουν και να χτυπήσουν! Τις συνέπειες τις έχουν σκεφθεί; ‘ Η μπροστά στην κυριαρχία το χρήμα και την ανάγκη μείωσης πληθυσμού, δε βλέπουν πέρα από τη μύτη τους;

Και μέσα σε όλο αυτό τον φλεγόμενο Πλανήτη, έχουμε και τις κατά τόπους φωτιές εκτός πολέμου, που λειτουργούν ως πόλεμος εν ειρήνη! Σειρά είχε η ορεινή Κορινθία αυτή τη φορά, πάνω από 70 χιλ. στρέμματα κάηκαν, είχαμε και 2 νεκρούς που όμως ειπώθηκε, πως μόνοι τους αψήφησαν τις προειδοποιήσεις κι έτρεξαν να βοηθήσουν στη φωτιά. Εμμέσως δηλαδή πετάμε σπόντα για ατομική ευθύνη... αν ήταν υπάκουοι θα ζούσαν! Είναι ο νέος τρόπος αντιμετώπισης παρόμοιων περιστατικών. Αυτό πάντως με τις φωτιές που κρατούν μέρες και οργώνουν χιλιόμετρα, δεν το χωράει ο νους μου... και στο τέλος πάνω από τα αποκαϊδια να δηλώνουμε την ικανοποίηση μας, ότι όλα πήγαν καλά! Άλλο ένα ολοκαύτωμα που έκαιγε μέρες και που περνούσε στις ειδήσεις ως απλό ρεπορτάζ/αναφορά και τίποτα περισσότερο. Οι δε λαλίστατοι της Κυβέρνησης άφαντοι για το συγκεκριμένο θέμα. Ήρθε και βοήθεια από ΕΕ την τρίτη μέρα, πέρασε κι αυτό στα ψιλά, δε χρειαζόταν θόρυβος. Προέχουν άλλα: εκλογές για Προέδρους στα κόμματα της Αντιπολίτευσης, δημοσκοπήσεις για να παρασύρουν την κοινή γνώμη, λες και πάμε για εκλογές, προσωπικές διαφορές μεταξύ κομμάτων και εσωκομματικές διαφορές.

Αντί να ασχοληθούμε με την υπογεννητικότητα και τη ρίζα του κακού που δεν είναι άλλη από την οικονομική δυσχέρεια και από το γεγονός ότι το θέμα οικογένεια, πατέρας-μητέρα-παιδιά, έχει ατονίσει, δεν προβάλλεται επαρκώς και δεν βιώνεται ο θεσμός οικογένεια, με τον ίδιο τρόπο που μεγάλωσαν τα παιδιά προηγουμένων χρόνων και βίωσαν ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς. Πολλά βγάλαμε από τη ζωή τους, βάζοντας άλλα, τους κλέψαμε την παιδικότητα και τα ρίξαμε στην τεχνολογία από τα πρώτα τους βήματα, για να μην πω από την κούνια. Τα παιδιά σήμερα, ευτυχώς όχι όλα, μεγαλώνουν με το κινητό και το τάμπλετ, με παιχνίδια αγριότητας, με σήριαλ που η θεματολογία τους είναι ως επί το πλείστον, ίντριγκες, πάθη, φόνοι, ξύλο, παραβατικότητα, ομοφυλοφιλία, οικογένειες διαλυμένες κ. ά.  Πρότυπα τους τα βίντεο του τικ-τοκ και του youtube και γενικά σελίδες του διαδικτύου. Και φυσικά οι μικρές ηλικίες δεν είναι σε θέση να διαχειριστούν όλες αυτές τις πληροφορίες και παραπληροφορίες που κυκλοφορούν. Κάποτε οι μεγάλοι κρατούσαν μακριά τα παιδιά από τις συζητήσεις των μεγάλων, από θέματα που όπως έλεγαν, ήταν για μεγάλους κι όχι για παιδιά. Δεν πάθαμε και τίποτα, ούτε χαζά βγήκαμε! Οι δικές μας γενιές ήταν αυτές που προόδευσαν και δημιούργησαν. Οι νεώτεροι τρώνε τα έτοιμα που βρίσκουν από τους γονείς τους και ελάχιστοι δημιούργησαν. Αν πεις για τους σημερινούς νέους, αυτοί και να θέλουν να δημιουργήσουν δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα. Ίσα να καταφέρουν να τα φέρνουν βόλτα, ακόμα και οι κληρονομιά τους είναι ασύμφορη, λόγω φόρων, τεκμηρίων και εξόδων συντήρησης. Κι αντί να ακουμπήσουμε στο πρόβλημα και να προσπαθήσουμε να το πάμε το θέμα από την αρχή, δηλαδή θεσμός οικογένεια, άνοδος βιοτικού επιπέδου, μείωση ανεργίας, χώροι φιλοξενίας παιδιών για εργαζόμενους γονείς και τόσα άλλα Κοινωνικά προβλήματα, συνταξιούχοι που πεινούν, δεν έχουν να πάρουν τα φάρμακά τους, ή να κάνουν εξετάσεις ή εγχείρηση που χρειάζονται, μισθοί πείνας, ακρίβεια σε όλα, ασχολούνται τα κανάλια με δημοσκοπήσεις και ξιφασκίες κομμάτων και εκλογές Προέδρων.

Και παράλληλα με όλα τα ανωτέρω παίζουν και τα ‘’τρελά’’ καθημερινά δελτία καιρού, μια έτσι και μια αλλιώς να τα λένε, αναγγελία διαφόρων ιών, θανατηφόρων σε ποσοστό 80%, χωρίς αντίδοτο φαρμακευτικό κ.ά. πολλά. Ένα διαρκές ταρακούνημα, συν η οικονομική δυσχέρεια, συνθήκες που βιώνουν και τα παιδιά και ειδικά τα από του 2000 και εντεύθεν, που δεν έχουν προλάβει κάποιες βάσεις από το χθες, τρόπο ζωής, ανθρώπινες σχέσεις, οικογενειακές/συγγενικές σχέσεις, αρχές, ήθη κλπ. Για να αλλάξουν τα πράγματα πρέπει να αλλάξουμε πρώτα εμείς, μήπως μια διαγραφή στις τακτικές που μας οδήγησαν ως εδώ ως Κοινωνία και μια επανεκκίνηση από εκεί που το χάσαμε; Η επιλογή δική μας!

Νίκη Άννα Παπουλάκου.