...ΚΑΙ ΖΟΥΜΕ!

Το μόνο σίγουρο που αλλάζει στη ζωή μας πλέον, είναι η ώρα. Αισίως πήγε μία ώρα μπροστά το ρολόϊ την Κυριακή, μεγάλωσε η μέρα, χτυπάει την πόρτα η ΄Ανοιξη.  Τι ωραία που θα ήταν μαζί με την έλευση της Άνοιξης, να ξαναγεννιόμασταν και κάθε παθογένεια να εξαφανιζόταν! Δυστυχώς όμως, αυτά που κουβαλάμε και ως άτομα και ως Κοινωνία, δύσκολα ξεριζώνονται! Κάποιοι ζητούν μια δεύτερη ευκαιρία, όπως και οι πολιτικοί! Ζητούν να βγουν και πάλι για να κάνουν ότι δεν έκαναν τα προηγούμενα χρόνια. Όμως αυτός που πραγματικά θέλει μια δεύτερη ευκαιρία δε χάνει χρόνο να τη ζητήσει... την κερδίζει με έργα όχι με λόγια! Τι λέω τώρα, θα μου πείτε! Η έλλειψη / απουσία επίσης επιχειρηματολογίας και αλήθειας , οδηγεί στις τσιρίδες που ακούμε συνήθως στα ΜΜΕ ή στο ράδιο.

Πολιορκούνται χρόνια τώρα η υγεία μας, η ζωή μας, η αντοχή μας, το πορτοφόλι μας, η πατρίδα μας, η ελευθερία μας  κι εμείς τι; «Δεσμώτες μια πλάνας εποχής / που μας βαραίνει και μας πνίγει.../ μπροστά χαλάσματα/ και πίσω η λάμψη / ενός χαμένου ονείρου /στο διάβα της ζωής!» από ένα ποίημα μου αυτό.  Οι Γάλλοι πάντως μας έχουν βάλει τα γυαλιά! Η δική μας επανάσταση συνήθως από τον καναπέ στο διαδίκτυο. Τα Τέμπη τάραξαν τα νερά και βγήκαμε στους δρόμους, να  δούμε πόσο θα κρατήσει.

Μπερδέψαμε ή αφορίσαμε ρόλους, τις προηγούμενες δεκαετίες,  χάσαμε την ισορροπία μας, από την ''καταπίεση'' περάσαμε στο άλλο άκρο στην ασυδοσία, μπερδέψαμε τη δύναμη και την αξία με την μαγκιά και τη βία! Ενώ παράλληλα ο εγωϊσμός δεν μας άφηνε και δε μας  αφήνει να δούμε πως κάθε τι που καταδικάζουμε, σχολιάζουμε,   μπορεί να είναι και τρόπος ζωής μας, μπορεί να παίζει στην καθημερινότητα μας, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Πόσες συμπεριφορές μας ενοχλούν που όμως μπορεί κάποιες από αυτές να τις εμφανίζουμε κι εμείς οι ίδιοι; Έλλειψη αυτογνωσίας. Εκπαιδευτήκαμε ως σχολιαστές και μάλιστα κακής πίστης και είναι καιρός να το αλλάξουμε πριν μας καταπλακώσει.

Η κρίση στις Τράπεζες θυμίζει κάτι από το 2008, φυσικά υπάρχουν διαβεβαιώσεις ότι δεν επηρεάζει το Τραπεζικό σύστημα στη Χώρα μας, αλλά κάθε φορά που ακούω διαβεβαιώσεις ή διαψεύσεις, κάτι με πιάνει. Το χθες με δίδαξε πως σ’ αυτό τον τόπο ότι διαβεβαιώνεται ή διαψεύδεται ανάλογα, στη συνέχεια, τις περισσότερες φορές αν όχι όλες,  συμβαίνει! Είθε να μην έχουμε νέες επιπτώσεις γιατί η πλάτη του Έλληνα δεν αντέχει άλλα βάρη. Ήδη βαραίνει η αύξηση των επιτοκίων που κοστίζει από 2-6 δόσεις επί πλέον ετησίως, στον δανειολήπτη. Οι Τράπεζες έβγαλαν καθαρά κέρδη 5,5 δις από τόκους αλλά έδωσαν μόλις 15 εκατ. για στήριξη ευάλωτων δανειοληπτών. Τα δικά τους δικά τους και τα δικά μας δικά τους. Στη χασούρα μαζί, στα κέρδη χώρια! Καλά όσο για τις τιμές στα τρόφιμα καλά κρατούν . Ευτυχώς που ο χειμώνας φέτος ήταν αλλού και μας βοήθησε στο να μην ξοδέψουμε πολλά για θέρμανση, αν και καταλήξαμε να είμαστε ντυμένοι σαν αστακοί μέσα στα σπίτια μας. Οι εγκαταστάσεις καλοριφέρ θα χαλάσουν από την αχρηστία, αφού εδώ και χρόνια υπάρχουν πολυκατοικίες που έχουν καταργήσει τη θέρμανση. Πόσα λεφτά πήγαν χαμένα, αγωνιστήκαμε για ευκολίες και καλύτερη διαβίωση, και μας αναγκάζουν να γυρίσουμε δεκαετίες πίσω. Και δε νιώθουν καμία ντροπή. Αντιθέτως επαίρονται πως έδωσαν αυξήσεις, επαίρονται για το ‘’καλάθι’’ πως έλυσε το πρόβλημα, επαίρονται για τόσα, το θέμα όμως είναι πως η εξαθλιωμένη κατάσταση των νοικοκυριών θέλει βίντσι για να επανέλθει. Κι απ΄ ότι φαίνεται δεν πρόκειται.

Τα τρένα ξεκίνησαν δρομολόγια, διστακτικοί οι επιβάτες. Έχουν δει το φως της δημοσιότητας τόσα στραβά κι ανάποδα που συμβαίνουν, έχουμε ακούσει και διαβάσει τρελά πράγματα, κι ακούμε ταξίματα για αποκατάσταση των πάντων, λες και δεν ήταν οι ίδιοι και χθες και προχθές. Ξαφνικά από σήμερα θα τα στρώσουν όλα; Όπως και τα παιδιά μας που θα γύριζαν πίσω στην πατρίδα; Με τι αντίκρισμα; Τα 700 Ε μισθό και 500^Ε νοίκι; Και γι’ αυτό γύρισαν; Αλλά ξέχασα βασιζόμαστε στους αλλοδαπούς! ¨Οσο για το αφήγημα ‘’πανδημία’’ απλοποιούνται τα πάντα, όχι ΜΕΘ, όχι χωριστοί θάλαμοι, επιτρέπεται επισκεπτήριο, όχι μάσκες, αλλά οι ανεμβολίαστοι να κάνουν τεστ. Φαίνεται έχουμε μπόλικο στοκ στις αποθήκες!

Και μιας και η έλευση της Άνοιξης συμπίπτει με την ποίηση, κλείνω μ’ ένα στίχο μου «Και η ζωή συνεχίζεται, /μέσα στην άπλετη ομορφιά / αυτού του κόσμου, /που εμείς φτιάξαμε,/ αγκαλιάσαμε, δεχθήκαμε,/ δοξάσαμε και ...ζούμε!».

Νίκη Άννα Παπουλάκου.

 

Πηγή : Εφημ.''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' ΨΥΧΑΝΕΜΙΣΜΑΤΑ... 30.3.23