Τα μεγάλα λόγια συνήθως πάνε πακέτο με ανύπαρκτες πράξεις! Οι πράξεις συνήθως δεν έχουν χρόνο για πολλά και μεγάλα λόγια, άσε που δε βρίσκουν και νόημα στο γιατί πρέπει να ειπωθούν με θόρυβο. Και για να το πάω πιο μακριά το θέμα … δεν κάνεις αντίσταση φωνάζοντας και βρίζοντας μόνο, ούτε με τη βία, ή τουλάχιστον όχι μόνο με αυτά, η αντίσταση ως βάση είναι στάση ζωής, είναι μια σειρά από πράξεις, είναι τρόπος σκέψης και ζωής! Συνήθως αυτοί που γκρινιάζουν, διαμαρτύρονται , βρίζουν συνέχεια για πολλά και διάφορα, είναι αυτοί που έχουν αντιμετωπίσει ή αντιμετωπίζουν τα λιγότερα προβλήματα στη ζωή. Όσο λειτουργούμε σαν οπαδοί ομάδας , δεν μας σώζουν όσες ευχές κι αν κάνουμε, όσες χρονιές κι αν αλλάξουν.. οι αλαλαγμοί και τα τοιαύτα οδηγούν στο πουθενά! ' Η ζωή είναι αγώνας, και κέρδος δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα, κέρδος είναι ο αγώνας βήμα το βήμα...και η προσωπική σου εξέλιξη μέσα απ' αυτόν!..Το πρόβλημα είναι σαν την ασθένεια, αν δεν γίνει σωστή διάγνωση δεν μπορεί να υπάρξει και σωστή αντιμετώπιση και θεραπεία!
Η
αλήθεια είναι ότι κανείς στη ζωή δεν τα έχει όλα, όσο κι αν έτσι φαίνεται ! Το
θέμα είναι να ξέρει ποια είναι τα δικά του τα ''όλα'', πόσο τα εκτιμά και
νιώθει ευγνώμων που τα έχει! Αυτή θεωρώ πως είναι η βάση και η πηγή της εσωτερικής
γαλήνης και ευτυχίας και της όλης ισορροπίας μας ! Σε όλα υπάρχουν όρια και
συνήθως εμείς καθορίζουμε τα όρια μας, αντοχής, αξιοπρέπειας, σεβασμού,
υπομονής ή ότι άλλο. Η σιωπή δε σημαίνει πως
δεν έχεις κάτι να πεις, ούτε δείγμα αδυναμίας είναι, τουλάχιστον όχι πάντα,
σημαίνει πως μπορεί να σέβεσαι κάτι παραπάνω τον εαυτό σου από αυτό που ο άλλος
πιστεύει και κατ' επέκταση σέβεσαι κι εκείνον .. εξ' ού και το ''η σιωπή μου
προς απάντηση σου'' ή και το άλλο ‘’η σιωπή είναι χρυσός’’! Ότι δε λύνεται, κόβεται κι όταν δεν μπορείς να το κάνεις μόνος σου αυτό,
κάποια στιγμή, όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου αναλαμβάνει το σύμπαν και το
κάνει για σένα, αρκεί να το αντιληφθείς και να το δεχθείς, διαφορετικά περνάς
μετεξεταστέος σε νέο κύκλο ταλαιπωρίας! Αλήθεια
έχουμε εντοπίσει, έχουμε μετρήσει πόσες εξαρτήσεις έχουμε στη ζωή μας και ποιες
μας κάνουν καλό και ποιες όχι; Έχουμε
μετρήσει πόσους ρόλους παίζουμε καθημερινά και στη διάρκεια της ζωής μας;
Ποιους από αυτούς αγαπάμε και ποιους παίζουμε κατ’ ανάγκη ή γιατί έτυχε;
Κάποιοι
άνθρωποι πάλι, μένουν στην καρδιά μας αλλά όχι στη ζωή μας, ενώ κάποιοι άλλοι
ενώ είναι στη ζωή μας δεν είναι στην καρδιά μας ... μέσα στο παιχνίδι της ζωής
κι αυτό! Πρέπει να προχωράμε έτσι κι αλλιώς, γιατί αν καθίσουμε να εξηγήσουμε
τα ανεξήγητα της ζωής, της ζωής μας, θα μείνουμε στάσιμοι και θα χάσουμε τη
ζωή. Κι αυτό το ‘’σε χρειάζομαι’’ από το ‘’σε νοιάζομαι’’ απέχει παρασάγγας.
Συνήθως το πρώτο κυριαρχεί κι όταν αποχωρήσει το ‘’σε χρειάζομαι’’ διαπιστώνεις
πως το ‘’σε νοιάζομαι’’ δεν υπήρξε ποτέ. Μέσα στη ζωή κι αυτό. Απ' όπου νιώθεις
πως δε χωράς, να φεύγεις ... το να στριμωχτείς και να μείνεις, δεν έχει νόημα,
δε θα σου δώσει το ολόκληρο ποτέ και πάντα θα περισσεύεις. Η επανάληψη ,η συνήθεια και το άραγμα
φέρνουν τη ρουτίνα και η ρουτίνα την πλήξη! ...
Δες τι
έχει να σου πει το κάθε τι που σου συμβαίνει. Μπορεί να σου δείχνει μία πορεία
διαφορετική από αυτή που χάραξες , μπορεί κάτι άλλο, πάντως κάτι έχει να σου
πει! Τι να σου κάνει το μάτι από μόνο του αν το μυαλό δεν πιάνει ανοιχτό
ορίζοντα... τύφλα σκέτη! Ούτε τα μάτια βλέπουν ούτε τα αφτιά ακούν, το μυαλό τα
κάνει όλα. Άλλα μυαλά είναι ευθεία γραμμή κι άλλα παίρνουν στροφές. Τα δεύτερα
είναι τα δυσεύρετα και τα πλέον χρήσιμα ειδικά στις μέρες μας.
Kανείς δε γεννιέται μαθημένος
στον πόνο ή τη μοναξιά όπως κάποιοι λένε αλόγιστα ''εσύ είσαι μαθημένος'' ...
κανείς δεν είναι μαθημένος, απλώς
διαχειρίζεται και αντιμετωπίζει ισορροπημένα αυτό που του συμβαίνει, είτε
πρόκειται για πρόβλημα, είτε για μοναξιά, είτε για πόνο! Δυνατός δεν γεννιέσαι,
γίνεσαι, ενώ ελεύθερος γεννιέσαι! Είναι αυτό το κάτι που ζει στην ψυχή και στη
σκέψη, και παραμένεις ελεύθερος όσο το νιώθεις μέσα σου, αναπτύσσοντας ανάλογες
συμπεριφορές και άμυνες για να αντιμετωπίσεις τον πόλεμο ενάντια στην
ελευθερία και τα δικαιώματα σου.
Και να θυμόμαστε πάντα πως από τον τρόπο σκέψης μας εξαρτάται το πόσο ποιοτικές κι ευτυχισμένες στιγμές
θα ζήσουμε, και πώς θα περάσουμε καλύτερα ή χειρότερα.
Νίκη (Άννα) Παπουλάκου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου