Στο κλίμα των ημερών!...

Oι μέρες των εορτών είναι μέρες περισυλλογής και απολογισμού, είναι μέρες κάθαρσης, μέρες αναδρομής και αυτογνωσίας! Δεν είναι μόνο στολίδια, έλατο, κουραμπιέδες, μελομακάρονα και γαλοπούλα! Έτσι θα έπρεπε να ήταν πάντα για τον καθένα από εμάς! Eίναι όμως; Ειδικά σήμερα, εδώ που φτάσαμε ως άνθρωποι και ως Κοινωνία, επιβάλλεται τουλάχιστον μια δυο φορές το χρόνο (Χριστούγεννα και Πάσχα) αυτό το ξεκαθάρισμα με το μέσα μας και με τις σκέψεις μας κι αν δεν το έχουμε επιχειρήσει ακόμη, καιρός να το επιχειρήσουμε ... δεν μας παίρνει ο χρόνος πλέον!

Η ζωή μας όλη είναι μια διαδρομή με πολλά μονοπάτια … εμείς επιλέγουμε τα μέρη που θα περάσουμε, πού θα κάνουμε στάση, τι θα δούμε, τι θα προσέξουμε, τι θα μας μείνει στη μνήμη! Άλλος περνάει τρέχοντας, άλλος περπατώντας βήμα το βήμα και με στάσεις, άλλος με τρένο, αυτοκίνητο ή αεροπλάνο! Θέμα επιλογής ... συγκυριών; Μπορεί και τα δυο μαζί κάποιες φορές και κάποιες άλλες όχι! 

Συνήθως η διαδρομή αξίζει περισσότερο από το φτάσιμο! Με τις όμορφες και άσχημες στιγμές της, με τις δυσκολίες, τα απρόοπτα!... Μια πρόκληση που λέγεται ζωή! Εμείς απλώς επιλέγουμε αν θέλουμε να ζήσουμε! Ακόμα κι όταν βρισκόμαστε σε δύσβατα μονοπάτια, ακόμα κι όταν στενεύει ο δρόμος, η διαφορά είναι στην αντιμετώπιση ... άλλοι προχωρούν, άλλοι μένουν στάσιμοι!

Οι στόχοι και τα όνειρα έχουν κι αυτά τη διαδρομή τους! Κάποιο μονοπάτι πρέπει να ακολουθήσεις για να τα φτάσεις! Αυτό θέλει οργάνωση, θέληση και απόφαση! Κι αν δεν φτάσεις ποτέ το στόχο, τουλάχιστον θα έχεις κερδίσει τη διαδρομή! Ο προορισμός μας είναι να ζήσουμε, αποκτώντας εμπειρίες και μέσα απ' αυτές να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους! Μέσα απ' αυτές να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι!

Προορισμός δεν είναι μόνο να κάνεις παιδιά και να γεμίζεις αποθήκες με χρήμα ... αυτά εδώ θα μείνουν κι εσύ θα φύγεις χωρίς να πάρεις τίποτα μαζί σου! Εκείνο που παίρνεις είναι ότι έζησες κι ότι κατάλαβες απ' αυτό που έζησες! Κι εκείνο που μένει είναι ότι έδωσες στο ταξίδι σου αυτό!...

Οι άνθρωποι ξεχνούν, περνούν και φεύγουν, όπως κι εσύ! Ο καθένας κουβαλάει τη δική του αλήθεια, τα δικά του λάθη, τα δικά του κέρδη! Τι κι αν περπατάμε όλοι στον ίδιο δρόμο, η διαχείριση των εμπειριών είναι προσωπική υπόθεση, όπως προσωπική είναι και η εξέλιξη ενός ανθρώπου! Και εξέλιξη προσωπική δεν είναι  τα πτυχία, τα πλούτη, οι γνώσεις και τα αξιώματα! Αυτά μόνα τους χωρίς αυτογνωσία και γνώση δεν σε ολοκληρώνουν ως άνθρωπο! Δεν εγγυώνται εσωτερική και πνευματική πληρότητα και ευτυχία! Εξ' ου και η κατάθλιψη δεν είναι ''προνόμιο'' των φτωχών ή ανθρώπων άνευ πτυχίων! Παραμονεύει παντού κι όπου βρει έδαφος κάθεται!

Και προπαντός μη συγχέουμε τις έννοιες, λέξεων και πραγμάτων! Άλλο μορφωμένος και άλλο πτυχιούχος! ΄Αλλο γνώσεις και άλλο γνώση! Άλλο επιτυχημένος και άλλο ευτυχισμένος! Όταν συνυπάρχουν φυσικά, είναι ότι καλύτερο, εκεί υπάρχει ισορροπία και ολοκλήρωση! Αυτό το ταξίδι και το πάντρεμα, είναι ξεχωριστό για τον καθένα, μόνος πρέπει να το κάνεις, μόνος το κερδίζεις! Και ποτέ δεν μπορείς να πεις έφτασα ... πάντα υπάρχει δρόμος για συνέχεια στην προσωπική εξέλιξη! 

Υπάρχει και το τέλος του δρόμου κάποια στιγμή, κάτι  που το ορίζει άλλος, κανείς  δεν ξέρει πού και πότε τελειώνει ο δρόμος! Γι' αυτό πρέπει να ζούμε την κάθε μέρα, την κάθε στιγμή, όπως κι αν είναι, όπως προσφέρεται! Να μην αφήνουμε κανέναν και τίποτα να μας χαλάει τη μέρα και τη διάθεση!

Να είμαστε ευγνώμονες για ότι έχουμε λίγο ή πολύ, να το απολαμβάνουμε και να μη δηλητηριάζουμε τις μέρες και την ψυχή μας με την πίκρα του ανεκπλήρωτου, του απόμακρου στόχου! Αν προσπαθήσουμε μπορεί και να εκπληρωθεί κάποια στιγμή κι αυτό, όμως να μη γίνει χορηγός θλίψης και να μας εμποδίζει να δούμε την όποια χαρά της καθημερινότητας.

Αυτές τις μέρες των εορτών γιγαντώνεται το κενό από  την απουσία αγαπημένων προσώπων που έχουν φύγει , ξυπνούν μνήμες, νοσταλγία και διάφορα άλλα! 

Γεγονός είναι ότι  βρισκόμαστε σε μια δύσκολη καμπή της ζωής μας με όλα αυτά που μας συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια, το θέμα είναι τι άμυνες διαθέτουμε για να βγούμε αλώβητοι ! Πρέπει να ψάξουμε μέσα μας, να βρούμε τις όποιες χαμένες μας ισορροπίες, τα θέλω, τις πραγματικές μας ανάγκες κι όχι τις πλαστές που μας δημιούργησαν, την χαμένη μας γαλήνη ή τον χαμένο μας δρόμο! Πρέπει να βρούμε τη χαμένη ανθρωπιά μας και τις ξεχασμένες αξίες! Κάποτε είχαν πολύ λιγότερα κι όμως περνούσες από φτωχογειτονιές κι άκουγες γέλια και τραγούδια. Διασκέδαζαν με το τίποτα, έστηναν γλέντια με ψωμί κι ελιά! Κι εμείς τα είχαμε όλα μέχρι πρότινος έστω, κι όμως ξεχάσαμε να χαμογελάμε, ξεχάσαμε να λέμε καλημέρα στον διπλανό, στον απέναντι, αδιαφορούμε για τον γείτονα,  το συγγενή, το γνωστό, το φίλο! Και τώρα που χάνουμε τα περισσότερα,  τώρα που μας τα παίρνουν αργά και σταθερά ... τώρα μείναμε μόνοι, ολομόναχοι, ο καθένας με το ‘’δράμα’’ του! Δεν είναι καιρός να γίνουμε παρέα, να γίνουμε Εμείς;

Εύχομαι  καλά Χριστούγεννα σε όλο τον κόσμο και σε κάθε σπιτικό, χρόνια πολλά και καλά γεμάτα υγεία, αγάπη, χαρά,  καλύτερες μέρες να έρθουν και είθε το αστέρι των Χριστουγέννων να φωτίσει κάθε ψυχή και πνεύμα, είθε η αγάπη και η ειρήνη να κυριαρχήσουν σε όλο τον Πλανήτη!

+++

Nίκη Παπουλάκου. 

Πηγή: Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' Ψυχανεμίσματα... 26/12/19