Πως με βαραίνει απόψε τούτη η σιωπή Και το ραδιόφωνο που παίζει, δεν τη σπάει… Κι αυτό το κλάμα το βουβό μες την ψυχή, Κάποιες στιγμές την αντοχή την ξεπερνάει!
Και πού να πεις αυτά που κρύβει η καρδιά, Καμιά καρδιά δεν έχει χρόνο να σ’ ακούσει… Τα βήματά σου μόνο ηχούν στη σιγαλιά, Τώρα η σιωπή για δες, καλύφθηκε με πούσι!
Η μόνη αγάπη που ήταν θάλασσα πλατιά, Ήταν εκείνη η λατρεμένη των γονιών σου, Άκου… το κύμα στ’ ακρογιάλι ξεψυχά, Μαζί του θάψε μες τη νύχτα τον καημό σου!…
Ρ Πόσα ‘’φοβάμαι’’ ίσως θα’ θελες να πεις, Μα…πού να βρεις διαθέσιμο αποδέκτη; Ποια αγκαλιά ζεστή να βρεις για να κρυφτείς, Πάντα η αλήθεια βρίσκει δύσκολα ‘’συμπαίκτη’’!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου