Δάσκαλε που δίδασκες....

Συνήθως βλέπουμε των άλλων τα στραβά και ποτέ τα δικά μας! Για ότι μας συμβαίνει πάντα οι άλλοι φταίνε, ποτέ εμείς! Για ότι πρέπει να γίνει, πάντα πρέπει να το εφαρμόσουν οι άλλοι, ποτέ εμείς!... Διδακτορικό έχουμε πάρει στο σχολιασμό, στην πράξη όμως μηδέν! Μια παροιμία λέει ‘’των άλλων είναι καρύδια και βροντάνε, ενώ τα δικά μας είναι σύκα…’’ Με μεγάλη ευκολία κρίνουμε, κατακρίνουμε, πετάμε λάσπη…άσε που αρκετές φορές βγάζουμε τα απωθημένα της δικής μας ζωής σχολιάζοντας και κρίνοντας τους άλλους!

Δίνουμε εύκολα και απλόχερα συμβουλές στους άλλους, κάτι που στην προσωπική μας ζωή δυσκολευόμαστε να κάνουμε ‘’δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν κρατούσες!...’’ μια άλλη παροιμία λέει!...

Και τώρα, με όλα αυτά που συμβαίνουν, παραμένουμε σχολιαστές, δεν ψάχνουμε να βρούμε ποια και τα δικά μας λάθη…νοοτροπία, τακτική, τρόπος ζωής, αξίες ζωής κ.λ.π. Βέβαια μας ήρθαν όλα απότομα (?), ήρθαν τα πάνω – κάτω, όμως μήπως κι εμείς είχαμε παρασυρθεί στο να ζούμε με περισσότερα απ’ αυτά που βγάζαμε; ‘’Να απλώνεις τα πόδια σου μέχρι εκεί που σε σκεπάζει το πάπλωμα’’ …τι να κάνω όλο παροιμίες θυμάμαι σήμερα! Μήπως τα πόδια μας τα απλώναμε έξω από το πάπλωμα; Βέβαια ως μιμητικά όντα ακολουθήσαμε τους ρυθμούς της εποχής, του συστήματος, του απέναντι , του διπλανού, τα θέλαμε όλα από την καρφίτσα ως την τελευταία λέξη της τεχνολογίας στο σπίτι... ξενύχτια, γλέντια, ταξίδια, εκδρομές, ‘’μεγάλη ζωή’’, ψώνια αλόγιστα κ.ά. πολλά; Και καλά να έχεις, το να δανείζεσαι όμως για να τα κάνεις όλα αυτά, κάποια στιγμή θα πιάσεις πάτο! Κάπως έτσι πιάσαμε πάτο από Κράτος ως τον απλό πολίτη! Μια ροπή που από το σύστημα μεταδόθηκε στο λαό, που έμαθε να καλοζεί με δανεικά και τώρα καλείτε να πληρώσει όχι μόνο τα προσωπικά του χρέη, αλλά και τα χρέη του Κράτους!   Αυτό το μοντέλο λαμπρής ζωής κάποτε θα έσπαγε! 

 

Στις Κοινωνίες πάντα υπήρχαν διαβαθμίσεις βιοτικού επιπέδου βάσει εισοδήματος. Oι παλαιότεροι είχαν μάθει να ζουν σύμφωνα με την οικονομική τους κατάσταση!.Μετά ήρθε το ζιβάγκο, η κατάργηση της ποδιάς, το τζην και το ‘’ατημέλητο’’ γενικά ντύσιμο ακόμα και σε βραδινές εξόδους, η πενία της γλώσσας, η απελευθέρωση από κάθε περιορισμό και καταπίεση κ.ά. πολλά που σηματοδότησαν την ''ισότητα'' δηλαδή στο να μην είναι ορατές Κοινωνικές διαφορές τάχα! Σημείο προόδου και πολιτισμού; Μορφωμένος και αμόρφωτος δεν ξεχωρίζουν πια, όλοι μιλούν την ‘’ίδια γλώσσα’!’

Όλα αυτά λοιπόν μαζί με τόσα άλλα, όσο κι αν σας φαίνονται ασήμαντα ή άσχετα συνετέλεσαν στην πτώση μας, η οποία πτώση μας ξεκίνησε με πτώση αξιών και κατέληξε στην οικονομική πτώση! Και δυστυχώς είναι κάτι που παρά τα 8 και πλέον χρόνια κρίσης δεν φαίνεται να έχει αλλάξει! Ένας λαός γονατισμένος με τι αντιστάσεις και αντοχές να αντιμετωπίσει τον όποιο κίνδυνο; Με τι κουράγιο να αντιδράσει για διάφορα που συμβαίνουν; Και με τι κουράγιο να δουλέψει, εάν και εφ' όσον βρει δουλειά, όταν δεν έχει να πληρώσει τους λογαριασμούς του και να καλύψει τις βασικές του ανάγκες; Αλλά αυτό απ' ότι φαίνεται δεν απασχολεί αυτούς που ψηφίζουν αβέρτα νομοσχέδια.

Μια αναδρομή κι ένας απολογισμός είναι ότι καλύτερο για τον καθένα μας! Βρίσκοντας και αναγνωρίζοντας τα όποια δικά μας λάθη, μπορούμε πιο εύκολα να βρούμε τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε και να αντιδράσουμε στα λάθη των άλλων. Μόνο με ειλικρίνεια αν κοιτάξουμε πίσω από πού ξεκινήσαμε και πώς φτάσαμε εδώ που φτάσαμε…μόνον έτσι ίσως υπάρξει φως στο τούνελ!

Νίκη Παπουλάκου.

Πηγή : Εφημ. '΄'Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' 09/05/2018