Σήψη και διαφθορά σε όλα τα στρώματα της Κοινωνίας...

Οι περισσότεροι άνθρωποι σε πλησιάζουν για τη χρησιμότητα σου, παρά για την αξία σου, γι΄ αυτό κι εξαφανίζονται όταν παύεις να τους είσαι χρήσιμος ! Ομοίως και από τη στιγμή που αρχίζεις να λες όχι πολλοί εξαφανίζονται. Ας ψαχτούμε όμως, μήπως είμαστε κι εμείς ανάμεσα τους; Μήπως κι εμείς κάνουμε το ίδιο; Κι αν ναι ας το αποβάλλουμε!

Έτσι πρέπει να λειτουργεί ο άνθρωπος σε όλα, γιατί αν στέκεται μόνο στη διαπίστωση και δεν ψάχνεται σε βάθος μήπως και ο ίδιος κάνει κάτι παρόμοιο με αυτό κάθε φορά που το  διαπιστώνει σε άλλους και το κατακρίνει, η διαπίστωση θα μένει διαπίστωση και μόνο και δεν θα αλλάζει τίποτα.

Την ευτυχία τη συναντάς όταν καταφέρεις να απολαμβάνεις αυτά που έχεις κι όχι όταν παίρνεις αυτά που θέλεις. Το ίδιο και τις σχέσεις τις απολαμβάνεις όταν είσαι ο εαυτός σου και οι γύρω σου σε έχουν αποδεχθεί γι’ αυτό. Διαφορετικά οι σχέσεις καταλήγουν πιεστικές, αφόρητες ενίοτε. Προτιμότερη η αποδοχή από το συμβιβασμό, η αποδοχή πονάει μια φορά ως να την αγγίξεις και σε ελευθερώνει, ενώ ο συμβιβασμός σε βασανίζει κάθε μέρα, τις περισσότερες φορές και σε βαραίνει. Είναι λυτρωτικό να είσαι αυθεντικός κι όποιος μείνει δίπλα σου θα ξέρεις πως σε έχει αποδεχθεί γι’ αυτό που είσαι!

Κάποιοι άνθρωποι αν άνοιγαν το μυαλό τους με την ίδια συχνότητα που ανοίγουν το στόμα τους, καλά θα ήταν! Η αυτογνωσία επίσης, είναι επώδυνη διαδικασία, που όμως μόλις φτάσεις κάπου λυτρώνεσαι κι από εκεί και μετά περνάς σε μια μόνιμη καθημερινή διεργασία ανώδυνη  και λυτρωτική  ! Ολίγοι την επιχειρούν όμως ... προτιμούν να παραμείνουν στην άγνοια σχετικά με τον εαυτό τους, προτιμώντας την ''απόλαυση'' της ψευδαίσθησης! Όσο λιγότερο γνωρίζεις τον εαυτό σου και τα θέλω σου, τόσο πιο ευάλωτος είσαι μπροστά σε ανθρώπους και καταστάσεις. Όσο περισσότερο παραμένεις στο να είσαι αυτό που οι άλλοι θέλουν κι όχι αυτό που πραγματικά είσαι, τόσο περισσότερο κενό θα νιώθεις συνειδητά ή μη.

Όταν ο ίδιος κοροϊδεύεις τον εαυτό σου, πανεύκολο να σε γελάσουν οι άλλοι. Μυαλά περιορισμένης έκτασης, ζωή για το θεαθήναι, για το φαίνεσθε, αγώνας δρόμου για ανάγκες που σου προβάλλουν και υιοθετείς για να είσαι στη μόδα, αδιαφορία για τα κοινά, την οικογένεια, τις παραδόσεις, όλα αυτά σε καθιστούν ευάλωτο στα σχέδια του όποιου τρίτου, ή του όποιου συστήματος. Εύκολη λεία έγινες στα χέρια τους γιατί το επέτρεψες. Με την κακώς εννοούμενη εξέλιξη, μόδα και πρόοδο έφτασες εδώ που έφτασες και συνεχίζεις να το επιτρέπεις! Με δυο ψίχουλα κι ένα κοκαλάκι, ‘’προσκυνώ αφέντη’’ είσαι!

Το 1/3 των εργαζομένων με μερική απασχόληση, αμείβεται με 329 Ε μηνιαίως καθαρά ... και ουδείς κοκκινίζει από ντροπή! Και ουδείς επίσης εξ’ αυτών των 329 Ε διαμαρτύρεται, ή κι αν υπάρξει κάποια συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενός κλάδου, αγανακτούν και βρίζουν οι υπόλοιποι ότι ενοχλούν! Τα καθημερινά ατυχήματα/δυστυχήματα που συμβαίνουν στους δρόμους της Αθήνας και γίνεται κόλαση η κυκλοφορία, δε μας θυμώνουν ούτε μας απασχολούν. Κι όμως το θέμα θέλει ψάξιμο σε βάθος να βρεθούν τα αίτια. Η συχνότητα των περιστατικών είναι κάτι νέο δεν συνέβαινε πάντα. Φυσικά μαγκιά, θυμός, νεύρα, κινητό στο ένα χέρι και αφηρημάδα, όποιος τα έχει να αφήσει το τιμόνι, αυτά με τιμόνι ισοδυναμούν με ατύχημα.

Δυστυχώς αυτή η αλλοπρόσαλλη Κοινωνία είμαστε κι αυτό εκμεταλλεύονται οι εκάστοτε Επάνω και κάνουν αυτά που κάνουν. Η ενημέρωση έχει καταλήξει καφενές, ρούγα ... δεν αντέχεται άλλο κι έχει περάσει δυστυχώς και στο ακροατήριο το ''άθλημα''. Με την καθημερινή αναφορά και λεπτομερή ανάλυση περιστατικών, επέρχεται ακούσιος εθισμός στην ξεφτίλα και τις όποιες άνομες πράξεις.  Κάθε άλλο παρά σε  κάθαρση οδηγεί. Μια ματιά σε τόσα σκάνδαλα ή αποτρόπαιες πράξεις του χθες θα σας επιβεβαιώσουν αυτό που λέω.

Δυστυχώς η σήψη, η διαφθορά και η διαστροφή, είναι απλωμένες παντού σε όλα τα στρώματα της Κοινωνίας και σε όλους τους Χώρους, γι' αυτό και δύσκολη η κάθαρση, γι αυτό και φυσικό επόμενο η όποια συγκάλυψη κάθε φορά. Αυτή είναι η αλήθεια. Το θέμα λοιπόν δεν είναι η επαναλαμβανόμενη λεπτομερής ανάλυση και παράλληλα ύβρεις και κατακραυγή κάθε φορά που συμβαίνει κάτι, το θέμα είναι να βρούμε ως Κοινωνία πώς μπορούμε, αν μπορούμε,  να καθαρίσουμε τις εστίες στη βάση τους και να τις εξαλείψουμε,  και πώς θα γίνουμε ενεργοί πολίτες κι όχι απλώς σχολιαστές από τον καναπέ.

Υποκριτικό να πέφτουμε κάθε φορά από τα σύννεφα, τα 090, αγγελίες διάφορες ‘’περίεργες’’ σε φυλλάδες αγγελιών, διαφημίσεις κ. ά. κάποιοι τα συντηρούσαν και τα συντηρούν. Δεν τα πρόσεξε κανείς ποτέ;  Αλλά έτσι συμβαίνει πάντα, μόλις η αρκούδα μπει στην αυλή μας, αρχίζει να μας απασχολεί το όποιο θέμα, όσο είναι στου γείτονα, φούρνος μην καπνίσει. Όλοι λαλίστατοι μόλις συμβεί κάτι, τον άλλο καιρό στόμα έχουν και μιλιά δεν έχουν, βλέπουν αλλά δε βλέπουν.

Αυτή την Κοινωνία φτιάξαμε, όλοι είμαστε μέλη αυτής της Κοινωνίας κι αν δεν ξεκινήσουμε από τη ρίζα την αντιμετώπιση των φαινομένων, τίποτα δεν θα αλλάξει, κάθε φορά τα ίδια θα λέμε και λίγο πιο κάτω θα τα ξεχνάμε, μέχρι να συμβεί το επόμενο και ούτω καθεξής.

Καλή μας Ανάσταση και Ανάταξη πνεύματος και ψυχής!

+++

Νίκη Παπουλάκου.

Πηγή : Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' Ψυχανεμίσματα... 27/10.22.