Κυλάει η ζωή κι εμείς κατρακυλάμε!

 

Οι άνθρωποι κάποια στιγμή μπορεί να φύγουν από δίπλα σου, ο μόνος που θα είναι πάντα εκεί μαζί σου, είναι ο εαυτός σου. Δεν είναι κρίμα να τον χάσεις στην προσπάθεια σου να ικανοποιείς πάντα τους άλλους για να μη σου φύγουν; Αν μείνεις χωρίς ανθρώπους μικρό το κακό, αν μείνεις χωρίς Εσένα Μεγάλο κακό ! Για σκέψου, πόσα χρόνια δεν έζησες για να κάνεις αυτό που ήθελαν οι άλλοι γύρω; Και πόσες φορές αυτοί οι άλλοι σε παραμέρισαν, προκειμένου να ζήσουν κάτι δικό τους; Πόσες στιγμές έχασες; Κι όταν κάποιος σου λέει πως ''άλλαξες'' , ένας λόγος μπορεί να είναι ότι δεν διαθέτεις πλέον τον εαυτό σου όπως τον διέθετες και κάπου τον ξεβολεύεις! Να ξέρεις πως ο ''λίγος'' άνθρωπος δεν θα εκτιμήσει ποτέ το ''πολύ'' που του έδωσες!». Όταν πάλι νιώθεις ότι χρειάζεται να υπενθυμίζεις την παρουσία σου για να τύχεις της προσοχής του άλλου, καλύτερα να φεύγεις, δε σε ξεχνά τυχαία! Σημάδι πως πρέπει να ασχοληθείς με Εσένα και τα ‘’θέλω’’ σου.

Όσο πιο όμορφη και δυνατή είναι μια στιγμή που ζεις., τόσο με πιο λίγα λόγια περιγράφεται. Τα πολλά λόγια περιγράφουν στιγμές που ίσως θα ήθελες να ζήσεις και δεν τα κατάφερες. Γι αυτό όπου ακούς πολλά λόγια κράτα μικρό καλάθι. Το πληθωρικό συναίσθημα δεν εκφράζεται με πολλά λόγια, συνήθως φαίνεται. Όταν νιώθει κάποιος την ανάγκη να το περιγράψει με πολλά λόγια, περιγράφει αυτό που θα ήθελε να νιώθει. Η ζωή πλέον διαγράφεται αβέβαιη όσο ποτέ, ζήστε την κάθε στιγμή γιατί δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει. Έχουμε περάσει στην εποχή των ‘’απειλών’’ πάσης φύσεως, της στέρησης δικαιωμάτων και ελευθεριών, με προοπτική πανδημίας πείνας και ‘’πανδημίας’’ πολέμου δυστυχώς! Η κανονικότητα όπως την ξέραμε, τη ζήσαμε λυπάμαι αλλά δεν πρόκειται να επανέλθει. Ακόμα δε δώσαμε άδεια τρίμηνη στις μάσκες, ακόμα δειλά κυκλοφορούμε και πάλι ‘’ελεύθερα’’ με περιοριστικά μέτρα κατά περίπτωση, και άρχισαν τα όργανα για νέες επιδημίες όπως ηπατίτιδα στα παιδιά, Β5 της Όμικρον και τώρα η νόσος ‘’ευλογιά των πιθήκων’’. Συναγερμός από δω, συναγερμός από κει, σκιά πολέμου από πάνω, δεν πρόκειται να νιώσουμε ξένοιαστα και πάλι. Η αβεβαιότητα για το αύριο, η αδυναμία να τα βγάλουμε πέρα με τα έξοδα και η έλλειψη προοπτικής, καθημερινό μας πρόβλημα.

 Η ενημέρωση έχει καταντήσει κουτσομπολιό θεμάτων κι όχι είδηση. Αυτή η ανάλυση με λεπτομέρειες και κατ’ επανάληψη καθημερινή, τι προσφέρει πέραν του να προκαλέσει εθισμό στη βία, στο φόνο, στο έγκλημα και στους τρόπους/μεθόδους τέλεσης τους; Και απορώ πώς δε βρέθηκε ουδείς αρμόδιος να το αντιληφθεί και να το σταματήσει! Τι βλέπουν, τι ακούν και τι διαβάζουν στο διαδίκτυο τα παιδιά σήμερα; Τι παιχνίδια παίζουν; Ποιος νοιάζεται; Μετά πέφτουμε από τα σύννεφα μόλις φθάσει στη δημοσιότητα, παραβατική συμπεριφορά ανηλίκων ή εφήβων, ή βία στα σχολείο και άλλα σχετικά! Πρέπει να δούμε σε τι έχουμε αποτύχει ως Γονείς, ως Εκπαίδευση, ως Κράτος, ως Κοινωνία! Τι παραδείγματα και τι πρότυπα έχουν τα σημερινά παιδιά; Και τι Κοινωνία του μέλλοντος θα αποτελέσουν; Η γενιές των αγώνων για δικαιώματα και καλύτερη ζωή, φαίνεται πως είναι παρελθόν. Σήμερα κάνουμε διαμαρτυρίες καναπέ ή πλήκτρων και μόλις βγούμε έξω όλα καλά και σε πρώτη ευκαιρία να την κάνουμε από τη Χώρα για καλύτερες αμοιβές.

 Έτσι κυλάει η ζωή και μαζί κι εμείς κατρακυλάμε! Κι όσο εξακολουθεί η Κοινωνία να είναι μοιρασμένη σε αντίπαλες ομάδες, δεν πρόκειται να βρει το δρόμο της! Οι δυσκολίες είναι για τους ανθρώπους. Τη δύναμη δεν ξυπνάς ένα πρωϊ και την έχεις προίκα, ούτε γεννιέσαι δυνατός. Τη δύναμη τη βρίσκεις μέσα από τις δυσκολίες της ζωής και τον πόνο. Αν δεν μάθουμε τα παιδιά μας να αγωνίζονται και πως τα αγαθά με κόπο τα αποκτάς, το ποτάμι της ‘’εύκολης’’ ζωής και λύσης θα τραβήξει το δρόμο του κι όπου βγει. Άλλωστε ότι αποκτήσαμε με κόπο το εκτιμάμε, το αγαπάμε περισσότερο και το απολαμβάνουμε. Ότι κερδίζεται εύκολα, το ίδιο εύκολα το εξαφανίζεις, ή το βαριέσαι, ή το αλλάζεις και το εκτιμάς λιγότερο. Αυτό το ‘’εύκολα’’ βασικό λάθος στην ανατροφή των νεώτερων γενιών, τους δώσαμε φρούδες ελπίδες ότι μπορούν να τα έχουν όλα εύκολα και φυσικά τους κάναμε κακό. Εκτός κι αν και τα δικά μας τα μυαλά έχουν πάρει αέρα και βλέπαμε ή βλέπουμε ακόμα και τώρα έτσι τα πράγματα. Καιρός για αφύπνιση, αρκετά υπνωθήκαμε. Να βρούμε ο καθένας το χαμένο ή κρυμμένο του ανάστημα και να δούμε πώς θα αντιμετωπίσουμε ενεργά και δυναμικά όλα αυτά που προκύπτουν στη ζωή μας! Η παθητικότητα ποτέ και κανέναν δεν οδήγησε σε ξέφωτο ή επιτυχία. Η υπομονή είναι αρετή, αλλά κι αυτή έχει όρια. Εν προκειμένω έχουν ξεπεραστεί τα όρια. Τι περιμένουμε να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας;

Ζούμε ένα καθημερινό δράμα επιχρυσωμένο. Μιλάμε την ίδια γλώσσα αλλά έχουμε χαθεί στη μετάφραση με συνέπεια την αναπαραγωγή διαφόρων τρέχα γύρευε.

Και κλείνω με αυτό: Η ζωή μας μια βόλτα είναι, που καλείσαι να κάνεις με όποιο μέσο διαθέτεις, ή την κάνεις ή την χάνεις! Η επιλογή δική σου!

 

Νίκη Άννα Παπουλάκου.

Πηγή: Εφημ.''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' 

            ΨΥΧΑΝΕΜΙΣΜΑΤΑ.... 26 ΜΑΗ, 2022.