Ενός κακού μύρια έπονται...

 

Μετά την''Αθηνά'' μας βρήκε ο ''Μπάλλος'' και πλημμυρίσαμε με τις πρώτες νεροποντές, αναμενόμενο φυσικά για τους σκεπτόμενους, άξιοπερίεργο για τους μη. Δηλαδή τι καλύτερο περιμένουμε με τις χιλιάδες στρέμματα που έχουν καεί στην Αττική και σε άλλες περιοχές της Χώρας συν την κλιματική αλλαγή; Είναι αστείο να πέφτουν από τα σύννεφα κάποιοι! Και να παρακαλάμε να μη  δούμε και χειρότερα αυτό το χειμώνα, ακόμα και μέσα στην Αθήνα. Ήταν στραβό το κλήμα, πλημμύριζαν κάποιοι δρόμοι, τώρα ακόμα και Κεντρικοί δρόμοι πλημμύρισαν και σταμάτησε η κυκλοφορία. Γενικεύτηκε το κακό. Από το ένα κακό στο άλλο πάμε, ειδικά οι πυρόπληκτες και σεισμόπληκτες περιοχές έχουν να ζήσουν πολλά αυτό το χειμώνα. Αναρωτιέμαι αυτό το 112 που σφυρίζει και σε τινάζει από το κάθισμα, τι έχει να πει στον άστεγο και σ' αυτόν που μένει σε σκηνή; Τραγική ειρωνεία ... μείνετε σπίτι αποφύγετε τις μετακινήσεις! Ωραία και μένεις σπίτι, τα αυτ/τα παρκαρισμένα στο δρόμο, όταν ο δρόμος αυτός γίνει χείμαρρος τα παίρνει και τα ρίχνει όπου θέλει .Δυστυχώς δεν μπορεί κανείς να προστατεύσει την περιουσία του, ούτε και τον εαυτό του απόλυτα. Για σκεφθείτε πόσα σπίτια γίνονται χείμαρροι; Στην Κέρκυρα ανέβηκαν σε ταράτσες για να σωθούν! Οι δρόμοι στο κέντρο της Αθήνας ποτάμια, ακόμα και στο Μοναστηράκι, κάπου είδα κυκλοφόρησαν με βάρκες. Και είμαστε ακόμα προ των πυλών του χειμώνα ... τι θα γίνει στη συνέχεια; Φυσικά ο όγκος  βροχής στις περισσότερες περιοχές ήταν σχεδόν το 1/3 του όγκου βροχής ολόκληρης χρονιάς. Ναι αλλά και τι θα γίνει; Δεν πρέπει να λάβουμε μέτρα πρόληψης, ώστε να μη φθάνουμε σε αυτές τις εικόνες που είδαμε τις τελευταίες μέρες, ακόμα και μέσα στην πρωτεύουσα;

Και βρήκαμε τη ''λύση'' της αντιμετώπισης τέτοιων φαινομένων, το ''lockdown'', μείνετε σπίτι, με τη μόνη διαφορά ότι ελήφθη πρόνοια αργίας για το Δημόσιο μόνο να μείνει σπίτι, τον Ιδ. Τομέα τον αφήσαμε στο έλεος του κάθε Εργοδότη για το αν πρέπει να πας κολυμπώντας για δουλειά ή με τηλεργασία.  ΄Οταν όμως πρόκειται για χρέη πρώτα ο Ιδ.Τομέας  πληρώνει το μάρμαρο. Όλα δίκαια σε αυτό το Κράτος.

Και μετά το''παρηγορητικό'' δεν θρηνήσαμε νεκρούς, περνάμε στο παρηγορητικό ''δε θρηνήσαμε πνιγμένους'' η αρχή από τη Β.Εύβοια που σίγουρα θα έχει συνέχεια στην καταστροφή, κι εκεί και όπου αλλού, το ένα φέρνει το άλλο! Δεν θρηνήσαμε ανθρώπινες απώλειες και να μη θρηνήσουμε εύχομαι, όμως μετά από τόσες ποικίλες καταστροφές έχουμε ένα μεγάλο ποσοστό ''ζωντανών νεκρών'' που καταδικάστηκαν να ζήσουν προσφυγικά και ανετράπη η ζωή τους όλη. Ναι μεν όλα γίνονται, αλλά και χρόνο και χρήμα θέλουν για να γίνουν αφ' ενός και αφ' ετέρου μόχθος και αναμνήσεις μιας ζωής χάνονται, οι δε μεγάλης ηλικίας είναι ζήτημα αν προλάβουν να ζήσουν αποκατάσταση και κανονικότητα. Δύσκολος χειμώνας ο φετινός από πολλές πλευρές. Καλή δύναμη σ' αυτούς τους ανθρώπους που τους χτύπησε τόσο σκληρά και αναπάντεχα η μοίρα..

Οι εικόνες που είδαμε αυτές τις μέρες,  θυμίζουν άλλες από παλιά που βλέπαμε στην Ασία να συμβαίνουν πλημμύρες σε Φιλιππίνες, Μπαγκαντές κ.ά. Να που τις ζούμε τώρα κι εδώ,όπως και σε  όλη την Ευρώπη. 

Κλείσαμε δρόμους εν όψει των καιρικών φαινομένων και λόγω ανόδου της στάθμης των ποταμών! Από τι να πρωτοφυλαχτείς; Από τα ακραία καιρικά φαινόμενα, από τον covid  , τους ιούς. τις ασθένειες που κυκλοφορούν και παραμονεύουν, από τους λογαριαμούς;.. Πώς καταντήσαμε... αλλά κι εμείς γενικώς(κάποιοι  από εμάς, ευτυχώς όχι όλοι) διαθέτουμε τόση αναισθησία για όλα, παράδειγμα το ότι κάποιοι με αυτές τις πλημμύρες παρήγγειλαν φαγητό απ'έξω! Αυτό δείχνει πόσο ανώριμοι είναι  για να μην το χαρακτηρίσω αλλιώς! Αδιαφορούν για τον κίνδυνο, για το συνάνθρωπο, δεν έχουν συναίσθηση των πραγμάτων; Τι να πει κανείς...

Μια διαρκής απειλή πάνω απο το κεφάλι μας αιωρείται με διάφορες μορφές. Η ζωή από δω και πέρα διαγράφεται γεμάτη φόβους,   απειλές και απαγορεύσεις. Οι καταστροφές μετά την οικονομική κρίση όλο και περισσότερους νεόπτωχους δημιουργούν, και η ζωή διαγράφεται δύσκολη για πολλούς. Αυτή την πρόοδο ονειρευτήκαμε;

Ωστόσο κάποιοι βλέπουν ανάπτυξη που θα την καταλάβει ο κάθε πολίτης στο πορτοφόλι του όπως είπε κάποιος... (δεν ξέρω τι όνειρο έβλεπε  όταν το έλεγε...). Άλλος πάλι κάνει σχέδια για πλατάνια στην Πανεπιστημίου και μάλιστα μετά την ''επιτυχημένη''  προηγούμενη  ανάπλαση. Ειναι αυτό που λέει ο λαός εδώ φαϊ δεν έχουμε, ραπανακια για την όρεξη. Τουλάχιστον δεν θα πλημμυρίζει η Πανεπιστημίου, θα τραβούν το νερό τα πλατάνια. Άλλα έργα για προστασία από πλημμύρες θα γίνουν ποτέ; Μετά από αυτό της έλευσης του ''Μπάλλου'' που πνίγηκε σχεδόν όλη η Ελλάδα, δε νομίζω ότι υπάρχουν περιθώρια πια για ολιγωρία, πρέπει να δουν τι θα κάνουν και μάλιστα όσο γρήγορα γίνεται!

Το θέμα είναι πως και ο καθένας μόνος του πρέπει να δει πώς μπορεί να προστατέψει τον εαυτό και τα υπάρχοντα του από τυχόν απρόβλεπτες καιρικές καταστάσεις, να μην τα περιμένουμε όλα από το Κράτος, τουλάχιστον στο ποσοστό που μπορούμε. Και είναι τόσοι κίνδυνοι γύρω που κάθε πρωί που ανοίγεις τα μάτια,  αντικρύζεις τη μέρα και είσαι αρτιμελής και μέσα στο χώρο σου, πρέπει να λες ευχαριστώ και να νιώθεις ευτυχής!! Κάποιοι άνθρωποι γκρινιάζουν συνέχεια με το παραμικρό, όσο μπορείτε μακριά τους. Η γκρίνια είναι ότι χειρότερο μπορεί να σου τύχει. Και τώρα που είπα γκρίνια... τόση φαγωμάρα, γκρίνια και αρνητική ενέργεια χρόνια τώρα από τότε ειδικά που ξεκίνησε η οικονομική κρίση, μόνο σε καλό δεν μπορεί να βγει.  Καλή μας δύναμη!

--- 

Νίκη Άννα Παπουλάκου.

Πηγή: Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' Ψυχανεεμίσματα... 21/10.21