ο ΠΙΝΑΚΑΣ

Δε μας γέλασε η ζωή,
Εμείς τη γελάσαμε …..
Μας είπε να ζήσουμε
Κι εμείς πεθάναμε !!
Μας είπε ν’ αρπάξουμε τις χαρές της,
Να διεκδικήσουμε,
Να ονειρευτούμε,
Να δημιουργήσουμε !!
Κι εμείς μιζεριάσαμε,
Καταστρέψαμε ………
Με πινελιές ακαθόριστες
Τον πίνακά της μουτζουρώσαμε…..
Καί μείναμε θεατές
Της δικής μας μαυρίλας !…..

Ας σβήσουμε τις πινελιές,
Αυτές που βάλαμε,
Ο καθένας μόνος του,
Κι ας ξαναδούμε ξεκάθαρα
Τον πίνακά της
Ατόφιο, αυθεντικό,
Με χαρούμενα χρώματα
Ονειρεμένα τοπία
Κι ας ψάξουμε μέσα σ’ αυτόν,
Να βρούμε το δικό μας κομμάτι !!

============================

Ν. Παπουλάκου

Ο ΚΑΦΕΝΕΣ...

΄Εγιναν όλα καφενές,
Μία ξερή κι ένας καφές
Κι όλοι εμείς οι καφενόβιοι της τράκας.
Γλέντια, ταξίδια, βερεσέ,
Όλοι αραχτοί στον καναπέ
Και ο θυμός μας μια αντίδραση της πλάκας!

Το μαγαζάκι η Ελλάς,
Έπεσε θύμα λαμογιάς
Κι εσύ κοιτούσες κι ούτε έπαιρνες χαμπάρι!
΄Αδειασε πια ο μπεζαχτάς,
Μέσα στα χρέη κολυμπάς,
Κι ακόμα στέκεις και κρατάς καλό φανάρι!...

Καφεδάκι, αλητεία και μπαράκια,
Στη ζωή μας κόβουν βόλτες τα κοράκια,
Τα αφήσαμε τα πράγματα στην τύχη…
Συνταγή που ήταν γραφτό της ν’ αποτύχει!

================================

N. Π.