Ξεχνάμε....

 

Όλα μένουν πίσω κινητά και ακίνητα,  μίσος, κακία, πάθη, όλα! Οι περιουσίες περνούν σε άλλα χέρια και ενίοτε όσα χρόνια έκανες για να τις φτιάξεις, τόσες μέρες θέλουν οι κληρονόμοι για να τις φάνε!... Οι μνήμες έχουν ακόλουθο τη λήθη ,… ένας αέρας είμαστε που περνά και χάνεται! Τα πάντα δανεικά, είτε λίγα είτε πολλά! Μέσα σε λίγα λεπτά χάνονται περιουσίες μιας ζωής, τόσα βλέπουμε ή ζούμε κι ακόμα δεν καταλάβαμε πως δεν μας ανήκει τίποτα πάνω σ’ αυτό τον Πλανήτη, πως είμαστε περαστικοί, ζώντας με την ψευδαίσθηση της ‘’ιδιοκτησίας’’ και της ‘’αιωνιότητας’’. Καταστρέφεται ο Πλανήτης κι εμείς απλώς θεατές, συνεχίζουμε μέχρι την επόμενη καταστροφή και πάει λέγοντας. Μέτρα διόρθωσης ή αποκατάστασης των όποιων λαθών μας ελάχιστα.

Στις προσωπικές μας και γενικά ανθρώπινες σχέσεις όλο και πιο αποστασιοποιούμαστε.  Η απομόνωση στους 4 τοίχους ή πάνω από ένα πληκτρολόγιο ή κινητό, σε πρώτη γραμμή. Φτιάξαμε σπίτια φυλακές, ζούμε σαν ξένοι στο ίδιο σπίτι, βγαίνουμε ‘’να τα πούμε’’ αλλά ο καθένας παίζει με το κινητό του, ή πάμε σε μέρη που η δυνατή μουσική μόνο να τα πούμε δεν αφήνει, παραμερίσαμε την προσωπική επαφή κι αυτό είναι το λάθος. Η ισορροπία είναι στη συνύπαρξη και των δύο!   Ακόμα κι έξω στο δρόμο, κυκλοφορούμε οι περισσότεροι με τα ακουστικά στο αφτί, ακούγοντας μουσική και μη έχοντας επαφή με το περιβάλλον. Όλο και βουλιάζουμε σε ένα ψηφιακό πηγάδι που όσο κι αν εντυπωσιάζει  με αυτά που προσφέρει (υποτίθεται), άλλο τόσο μπορεί να βλάψει την καθημερινότητα μας και κατ’ επέκταση την Κοινωνία. Σα σφουγγάρι ρουφάμε την κάθε νέα ανακάλυψη, εφαρμογή της Τεχνολογίας πιστεύοντας στα υπέρ, ουδείς ασχολείται με τα κατά. Ουδείς ψάχνει για το τι μπορεί να προκύψει παρακάτω, από μια νέα εφαρμογή της Τεχνολογίας. Και ο άνθρωπος υποδουλώθηκε και ακολουθεί πιστά χωρίς σκέψη.

Και έξω δύσκολα και μέσα το ίδιο. Όταν είναι είδηση το πότε πληρώνονται οι συντάξεις και μάλιστα από τις 2-3 του μηνός, καταλαβαίνεις πόσο ‘’γεμάτο’’ είναι το πορτοφόλι των περισσοτέρων συνταξιούχων. ‘Εδωσαν νωρίτερα τις συντάξεις το Δεκέμβριο για την ψευδαίσθηση ότι έχεις για τις γιορτές, αφού λείπει το Δώρο, και οι περισσότεροι από τις 10 Γενάρη δεν είχαν ούτε για ψωμί. Παρεμπιπτόντως, Tα Επικουρικά Ταμεία ενώθηκαν για να γίνουν πιο δυνατά ή για να υπάρχει ενιαία εύκολη πρόσβαση αποδυνάμωσής τους; Οι επικουρικές μειώθηκαν μέχρι και 50% και σημειωτέον πως τα επικουρικά ταμεία γέμιζαν με εισφορές από εργοδότη και εργαζόμενο και καθόλου από το Κράτος. Κανονική αρπαγή κι έχουν μούτρα και μιλάνε για αυξήσεις που έδωσαν. Ξεχάστηκαν όλα, περικοπές, φόροι, πετάνε ένα ‘’ μα χρεοκοπήσαμε’’  και  επιμένουν να αποδεχθείς την ‘’αρπαγή΄΄ του εισοδήματός σου και να συνεχίσεις τη ζωή σου με ψίχουλα. Από δω και μπρος με ψευδαισθήσεις και παραισθήσεις ζούμε. Όπως και το ‘’νομίζουμε πως είμαστε φτωχοί ενώ δεν είμαστε’’’ με ξεπερνάει και μου θύμισε κάτι που ακούστηκε από τα χείλη του ιδίου, κάποια χρόνια πριν, τότε με τις περικοπές : ‘’ όποιος δεν μπορεί να προσαρμοστεί, ας πεθάνει!’’  Λες και η φτώχεια είναι θέμα προσαρμογής! Θα πεις ‘’δεν είμαι φτωχός και αυτομάτως θα εξοφληθούν οι λογαριασμοί, το νοίκι ή  η δόση του δανείου, τα έξοδα των παιδιών κλπ . κλπ. Επίσης όλο και δυσκολεύει η πρόσβαση στην περίθαλψη και τα θέματα υγείας. Εν κατακλείδι αν δεν έχεις χρήμα, πεθαίνεις. Η οικονομική εξάρτηση (όπως και κάθε εξάρτηση) είναι μία μόνιμη σκλαβιά ακόμα και εν καιρώ ειρήνης ...Σκεφθείτε λοιπόν πώς τα κόμματα με τα εκατομμύρια που χρωστούν στις Τράπεζες, έχουν τη δυνατότητα να πατήσουν πόδι και να βάλουν όρους για τις συναλλαγές των Τραπεζών με τους πολίτες.  Επικοινωνιακά μόνο οι ‘’αυστηρές επισημάνσεις και τα τοιαύτα. Το ''τα εν οίκω μη εν Δήμω'' , τα προσωπικά δεδομένα και το ιατρικό απόρρητο μας τελείωσαν ... ωστόσο παραμένει το απόρρητο του θρησκεύματος για να μην έχουμε παράπονο! Όλα στο φως, ξεγυμνώνουν τον πολίτη, ενώ δεν κατάφεραν να ξεγυμνώσουν καμιά ατασθαλία ή περίεργο πλουτισμό, υψηλά ισταμένων. Σε λίγο θα είμαστε ένα αριθμός επίσημα και βάσει αυτού του αριθμού πιθανόν θα παίρνουν και αποφάσεις για τη ζωή μας. Δεν θα μετράει η βιολογική κατάσταση του καθενός, θα μετράει η ηλικία, ήδη το βιώσαμε με την πανδημία, οι 60 και άνω έγιναν στόχος ηλικιακά κι όχι βάσει ιστορικού υγείας. Τώρα αλλάζει και το ΑΜΚΑ γίνεται ένας ενιαίος αριθμός για όλα, σε λίγο δεν θα κάνουμε χρήση επιθέτου, θα λέμε τον αριθμό και θα είμαστε οκ. Κι όλα μας λένε πως είναι για το καλό μας, για την εξυπηρέτησή μας τάχα κι εμείς το τρώμε το παραμύθι.  Την άλλη όψη του νομίσματος δεν την βλέπουμε ποτέ. Όταν σκοντάψουμε μόνο, αρχίζουμε το ψάξιμο ή το θυμό. Απορώ πώς μπορούν να ανταποκριθούν σε όλο αυτό το ψηφιακό κάλεσμα, άνθρωποι τρίτης και τέταρτης ηλικίας και μη μου πείτε για παιδιά, δεν έχουν όλοι παιδιά ούτε γνώσεις ηλεκτρονικές, ούτε διαθέτουν για λογιστή να τους κάνει τα πάντα.

Η τεχνητή νοημοσύνη επίσης και τα ρομπότ εξαπλώνονται παγκοσμίως και ουδείς γνωρίζει πού θα καταλήξει όλο αυτό. Κάποιοι επιστήμονες ανησυχούν. Τουλάχιστον 100 ειδικοί σε θέματα ρομποτικής παρότρυναν με επιστολή που απέστειλαν το 2017 στον ΟΗΕ, να αναληφθεί άμεση δράση για την αποτροπή ανάπτυξης "ρομπότ δολοφόνων. Πολύ φοβάμαι πως έμεινε ,θα μείνει; Απλώς ως μια επιστολή σε κάποιο συρτάρι.

Και κλείνω με κάτι που διάβασα στο διαδίκτυο, και δεν θεωρώ πως αφορά μόνο την εδώ κατάσταση, αφορά την εν γένει κατάσταση της εποχής παγκοσμίως : Σε κοροϊδεύουν. Τους ψηφίζεις Σε βρίζουν. Τους ψηφίζεις Σε κλέβουν. Τους ψηφίζεις Σε εξοντώνουν. Τους ψηφίζεις Σε χτυπάνε. Τους ψηφίζεις Σε καίνε. Τους ψηφίζεις Σε πνίγουν. Τους ψηφίζεις Σε αφήνουν στην τύχη σου. Τους ψηφίζεις Σε σκότωσαν & δεν το ξέρεις ήδη...

Νίκη Άννα Παπουλάκου.

 Πηγή : Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'

               Ψυχανεμίσματα... 24/1/25.