Και μέσα και έξω πάμε πρίμα!

 

Συνεχίζουμε να καιγόμαστε δυστυχώς καθημερινά! Θλίψη και μόνο θλίψη να βλέπεις τις τεράστιες φλόγες να καταβροχθίζουν το πράσινο, το οξυγόνο μας. Όταν καίγονται και σπίτια ακόμα χειρότερα γιατί μένουν άνθρωποι στο δρόμο με τα ρούχα που φορούν. Το πώς εξελίσσεται η ζωή αυτών των ανθρώπων στη συνέχεια, ούτε μάθαμε, ούτε θα μάθουμε.. Μια που συμβαίνει και μια που το ξεχνάμε. Όσο και να λένε πως πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τις φωτιές, (όπως έλεγαν και πριν χρόνια για τους σεισμούς), δε νομίζω ότι είναι κάτι που ‘’μαθαίνεται’’ , ούτε ένας υγιής εγκέφαλος μπορεί να το δεχθεί ως δεδομένο!

Πέρα από τις φωτιές, τον καύσωνα, τα καιρικά φαινόμενα, τα οικονομικά προβλήματα των νοικοκυριών κλπ. έχουμε ξανά στην επιφάνεια το θέμα των ροών των μεταναστών. Από ότι διαβάζω οι ροές δεν προέρχονται από εμπόλεμες ζώνες, οπότε δεν είναι πρόσφυγες. Ούτε μετανάστες, γιατί μετανάστης θα πει πάω με τα χαρτιά μου ως κύριος σε μια άλλη χώρα να φιλοξενηθώ ή να εγκατασταθώ. Ανδρικός πληθυσμός κυρίως, ηλικίες παραγωγικές και μάχημες ,ο άμαχος πληθυσμός απουσιάζει. Το ''λαθρο'' εξοστρακίστηκε δια λόγου και δια νόμου νομίζω. Οπότε καταλήγουμε σε ''απόβαση'' ή ''εποικισμό'', διαφορετικά τι άλλο μπορεί να είναι; Τι περιμένουν άραγε όλοι αυτοί με το να έρθουν στη Χώρα μας, η στην ΕΕ γενικότερα; Όταν δεν έχουμε τα δέοντα για τους πολίτες μας, θα συντηρήσουμε όλους αυτούς; Ακόμα και η Ευρώπη δε νομίζω ότι μπορεί να απορροφήσει αυτή τη μετατόπιση πληθυσμού. Και η κυβέρνηση Χαφτάρ χαρακτήρισε τους τρεις υπουργούς και τον Ευρωπαίο Επίτροπο που έφτασαν ως εκεί για να συζητήσουν το θέμα των ροών, ως ανεπιθύμητους και τους γύρισε πίσω! Άλλο ένα ‘’κάστρο φιλίας’’ έπεσε. Από επιτυχία σε επιτυχία πάμε και μέσα και έξω. Η ΕΕ θα καταλήξει σε αλλοίωση πληθυσμού κάποια στιγμή. Το ίδιο και η Χώρα μας, θα είμαστε μειονότητα σε λίγα χρόνια εάν και εφ’ όσον παραμείνουμε αμιγείς και δεν ‘’ενσωματωθούμε’’ αντί να τους ‘’ενσωματώσουμε’’!

Τι παίζει άραγε; ... Αναρωτιέται κανείς, ανησυχεί κανείς; Όλο συζητήσεις επί συζητήσεων, διαβουλεύσεις μεταξύ Κρατών, φράχτες στον Εβρο, καράβια στο Λιβυκό πέλαγος και αποτέλεσμα μηδέν. 2000 πέρασαν στην Κρήτη μέσα σε 24 ώρες και περνούν καθημερινά. Κι από εκεί τους μεταφέρουμε στην ενδοχώρα. Τους ρώτησε κανείς ποτέ, τι περιμένουν φτάνοντας στη Χώρα μας ή στην Ευρώπη γενικότερα; ... Τι ρωτάω τώρα θα μου πείτε ... δυστυχώς αν και το απεύχομαι, το πρόβλημα θα μεγαλώνει με τον καιρό και θα είναι ''αργά για δάκρυα Στέλλα'' τότε! Και είναι αποκαρδιωτικό να υπάρχουν αντιδράσεις από κάποιους για το τι θα τρώνε οι ‘’μετανάστες’’. Βλέπουν το δέντρο και χάνουν το δάσος. Το τι τρώει ο Έλληνας, αυτοί οι ίδιοι ενδιαφέρθηκαν, διαμαρτυρήθηκαν; Το πού θα καταλήξουν όλοι αυτοί κι εμείς μαζί το σκέφτοντα; Ευαισθησία κατ’ επιλογή και κατά περίπτωση δεν υπάρχει, τέλος! Όπως και το να ζητάμε ευθύνες από τους 300 της Βουλής, αφ’ ης στιγμής το άρθρο 61 αναφέρει ξεκάθαρα το ‘’ανεύθυνο’’ των Βουλευτών για γνώμη ή ψήφο που έδωσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους και δεν διώκονται. Μας εξαντλούν σε μακροσκελείς αντιπαραθέσεις/καταγγελίες, επιθέσεις οι μεν στους δε για όποιο θέμα/σκάνδαλο προκύψει, προσδοκούμε να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι.. ποιοι ακριβώς; Οι προστατευόμενοι από το νόμο περί ‘’ανεύθυνου’’; Κι έτσι κυλούν οι μέρες, κυλούν τα χρόνια, χωρίς να αλλάζει τίποτα, χωρίς να τιμωρείται κανείς, χωρίς να γυρνούν χρήματα στα Ταμεία. Η ιστορία έδειξε πως όποιος πρόλαβε ή προλαβαίνει και βάζει χρήμα στην τσέπη, δεν το χάνει ότι κι αν γίνει. Και την όποια ζημιά την πληρώνουν τα μόνιμα κορόϊδα. Άλλωστε το 20% των φορολογουμένων πληρώνει το 80% των φόρων.

Η παραβατικότητα πάλι και τα μαχαιρώματα, πράξεις βίας, βιασμού, ‘’εγκληματίες’’ της ασφάλτου και ότι άλλο μπορεί να βάλει ο νους σου ή και πέρα από αυτό, συμβαίνουν δυστυχώς καθημερινά και μέρα μεσημέρι, σε κεντρικά σημεία διαφόρων περιοχών της πρωτεύουσας. Το κακό έχει απλωθεί παντού σε όλες τις γειτονιές, πλούσιες και φτωχές. Έχουμε σκεφθεί, Πόσο τηλεοπτικό χρόνο αφιερώνουμε σε φονιάδες, και γενικά σε γεγονότα απεχθή και άτομα που έχουν διαπράξει απεχθείς πράξεις; Κάνουμε ''σταρ'' άτομα που κανονικά έπρεπε η Κοινωνία να τους γυρνά την πλάτη. Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που υποφέρουν και δεν ασχολείται κανείς μαζί τους, όπως και τόσοι άλλοι αξιόλογοι που και πάλι κανείς δεν τους χαρίζει λίγο τηλεοπτικό χρόνο ... αλλά βλέπεις η θέαση της κατάντιας είναι μεγάλη ενώ για άλλα θέματα όχι. Τόσο κάτω έχουμε πέσει; Τελικά αυτό το βαρέλι που έχουμε πέσει μέσα φαίνεται πως δεν έχει πάτο...

Ωστόσο έγινε συνάντηση στη Ρώμη για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας... τέλειωσε ο πόλεμος και δεν πήρα χαμπάρι;... Αφού οι βόμβες πέφτουν για ποια ανοικοδόμηση μιλούν; Για τους πληγέντες εδώ από καιρικά φαινόμενα ή φωτιές, ποιος ασχολείται με την ανοικοδόμηση της ζωής τους; Αποτελεσματικά εννοώ, γιατί επικοινωνιακά πολλά ακούγονται κάθε φορά, το τι γίνεται στην πράξη έχει σημασία.

Ας χαιρόμαστε κάθε στιγμή, γιατί δεν ξέρουμε τι θα φέρει η επόμενη στιγμή πλέον. Καλές διακοπές για όσους μπορούν και φύγουν και καλά μπάνια για όλους.

Νίκη Άννα Παπουλάκου.

Πηγή : Εφημ. ΄''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ''

Ψυχανεμίσματα... Πέμπτη 17 Ιουλίου, 2025