Φτιάχναμε πύργους στην άμμο!

 

Από εβδομάδα σε εβδομάδα έχουμε απολογισμό από στάχτες.  Εκατοντάδες και χιλιάδες στρέμματα καίγονται κάθε χρόνο και μετά τα ξεχνάμε, ερημώνουν και κάποια φιλοξενούν στη συνέχεια ανεμογεννήτριες.  Τυχαίο; Ποιος ξέρει; 146 χιλ. στρέμματα π.χ κάηκαν στη Ρόδο το 2023, το θυμάται κανείς; Και όσων τα σπίτια καίγονται, έχουμε εικόνα κατά πόσον και σε πόσο καιρό αυτοί οι άνθρωποι θα επανέλθουν σε βιώσιμη κατάσταση; Γιατί και αποζημίωση να υπάρξει που κι αυτή με προϋποθέσεις πάντα, ,η αποζημίωση ας μη γελιόμαστε, είναι απλώς μια μέση κατάσταση στη ζωή του άλλου που καταστράφηκε, όμως η αλήθεια είναι πως είναι πολύ δύσκολο να επιστρέψει στο σημείο που ήταν! ΅Αν πεις για τις μεγάλες ηλικίες μπορεί να μη προφτάσουν να σταθούν στα πόδια τους ξανά! Αλίμονο από αυτόν που τον βρίσκει η συμφορά. Εδώ υπάρχουν πυρόπληκτοι προ 4ετίας  που δεν έχουν λάβει ακόμα τίποτα Η Κοινωνία γρήγορα ξεχνά, συνηθίσαμε να βλέπουμε φωτιές, πολέμους, βόμβες, πλημμύρες, σα να βλέπουμε ταινία. Την περασμένη εβδομάδα καιγόταν η Κορινθία, καιγόταν και η Κύπρος (Λεμεσός), μεγάλες ζημιές σε περιουσίες, πράσινο και καλλιέργειες άφησε πίσω η φωτιά. Κι έτσι σιγά – σιγά ερημώνει η επαρχία και κάποιοι ψάχνουν την τύχη τους στις μεγάλες πόλεις ή στο εξωτερικό.

Τελικά δε χρειάζεται να κηρύξεις πόλεμο σε μια χώρα.. την καις συστηματικά, εξαθλιώνεις τους κατοίκους της και την εξαντλείς οικονομικά. Από την άλλη οι βόμβες έχουν ισοπεδώσει πόλεις, όσοι επιζούν ή φεύγουν ή το παλεύουν με την πείνα και την κατάντια. Πεθαίνουν παιδιά από πείνα στην ισοπεδωμένη Παλαιστίνη. Και οι ‘’μεγάλοι’’ ατάραχοι να ανταλλάσουν χειραψίες και να μιλούν τάχα για παύση του πολέμου. Εποχή του παραλόγου, της παράνοιας, της απόλυτης υποκρισίας, αναισθησίας και επικρατεί το ‘’ο θάνατος σου η ζωή μου’’. Είμαι εγώ καλά; ας γίνουν όλα και όλοι στάχτη! Αυτό επικρατεί δυστυχώς!

Οποιαδήποτε απόφαση ή λύση κωλυσιεργεί για χρόνια είναι για μείνει έτσι ή για να καταλήξει σε απευχόμενη λύση. Ανατρέχοντας στο χθες το συναντάμε πολλές φορές ανά την Υφήλιο και φυσικά κι εμείς στους ''έχοντες θέμα ανοιχτό''. 51 χρόνια άλυτο το θέμα της Κύπρου ... ή μήπως άλυτο για τα μάτια του κόσμου και λυμένο μεταξύ των ισχυρών; . 51 χρόνια από τη μεταπολίτευση, γιορτάζουμε κάθε χρόνο τη Δημοκρατία από τότε, άραγε έχουμε, κάνουμε χρήση ή κατάχρηση; 'Το δράμα είναι πως ό,τι ολέθριο γίνεται, αντί ν' αποτελέσει ένα "κακό προηγούμενο προς αποφυγήν" καταντά μία άδεια για να γίνονται στο μέλλον χειρότερα ." –είχε πει κάποτε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης- Και είχε απόλυτο δίκιο.

‘Οταν ήμασταν παιδιά φτιάχναμε πύργους στην άμμο ... απεδείχθη πως και σε όλη μας τη ζωή αυτό κάναμε χωρίς να το ξέρουμε ... τότε παίρναμε χαρά , τώρα αυτή η διαπίστωση μας κερνάει λύπη! Στερήσεις μιας ζωής και να καταλήγεις να μην έχεις να αντιμετωπίσεις τα αναγκαία;  Από παντού μας τα παίρνουν, οι Τράπεζες, το Κράτος, οι πάροχοι,  οι επιτήδειοι! Οι κακές ειδήσεις και ο τρόμος διάχυτος σε ότι βλέπουμε και ακούμε. Όταν φοβάσαι και παντού βλέπεις κίνδυνο, δεν μπορείς να προγραμματίσεις τη ζωή σου, το μέλλον σου, δεν είσαι σε θέση να διεκδικήσεις το ελάχιστο και συνέχεια είσαι με ένα φόβο, είτε λέγεται καιρός, φωτιά, επιδημία, αρρώστιες διάφορες που κάθε μέρα στις περιγράφουν στην ΤV κ.λ.π.  Ζωή  ήρεμη σε τάξη δυσκολεύεσαι να έχεις πλέον.

Ο άνθρωπος έχει γίνει ένας αριθμός ή τουλάχιστον προορίζεται να γίνει! Το θέμα ξεκίνησε από τα δελτία ειδήσεων ... ‘ η τριαντάχρονη, ο  25χρονος κλπ.’’ λες και δεν υπάρχει άλλο σημείο αναφοράς για τον καθένα πέρα από τον ηλικιακό του αριθμό. Έτσι μας τα περνούν όλα αργά και σταθερά, συνηθίζει το αφτί, το μάτι κι όταν έρθει η στιγμή να εφαρμόσουν κάτι, με την επί πλέον ανάλογη σάλτσα που το σερβίρουν, πέφτουμε σαν ώριμα φρούτα. Ευκολόπιστοι οι περισσότεροι και με κοντή μνήμη. Δεν είναι τυχαίο το εδώ που φτάσαμε. Είχαμε που είχαμε χαζέψει με το  internet και τα κινητά, ήρθε και η ΑΙ να μας αποχαζέψει ... δεν το βάζουμε να δουλέψει καθόλου, μάθαμε στη fast food τροφή έτοιμη. Διάβασα πως σε πολύ λίγο χρόνο, η Τεχνητή Νοημοσύνη θα ξεπεράσει την ανθρώπινη, ε ρε γλέντια! Υποβιβασμός  του ανθρωπίνου γένους. Μήπως καταλήξουν και υποτελείς οι άνθρωποι στις μηχανές στο μέλλον; Πάντως μερδικό στα όσα συμβαίνουν έχουμε όλοι με την ανοχή μας, αδιαφορία μας, συναίνεση μας ακούσια και εκούσια, όλα τα χρόνια και τώρα ακόμα παρά τις σφαλιάρες που φάγαμε. Οι δε γενιές του 2000 και εντεύθεν άμορφη εύπλαστη μάζα του συστήματος, χωρίς μνήμες, γνώσεις. Άλλωστε είχε πει και ο νυν ΠΘ πριν κάτι χρόνια, πως σ’ αυτές τις γενιές ποντάρει, από το 2000 κι εδώ.

Γεγονός είναι πως το μόνο που δεν μπορεί κανείς να αλλάξει είναι το χθες. Το μόνο σίγουρο που ελέγχεται και χτίζεται είναι το σήμερα, αν το αφήσεις ανεκμετάλλευτο, τότε δεν υπάρχει αύριο, αφού το σήμερα γίνεται αύριο. Και δυστυχώς επειδή το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, δεν καταφέραμε να πατάξουμε τίποτα ουσιαστικό αυτά τα τελευταία χρόνια, η ασυδοσία, η απάτη, το ψέμα και ο παραβατικός τρόπος ζωής εξακολουθούν να υπάρχουν. Μόνο παχιά λόγια, εξαγγελίες, ψηφίσματα διάφορα και αποτέλεσμα μηδέν.

Χαρείτε τη θάλασσα όσοι μπορείτε, η φύση είναι καλή σύμμαχος, ζήστε το σήμερα,  φορτίστε μπαταρίες για αντοχές στα δύσκολα. Καλές διακοπές!

 

Νίκη Άννα Παπουλάκου.

Πηγή: Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ''

Ψυχανεμίσματα... 31/7/2025.