Υπάρχουν κάποια δειλινά που σε βαραίνουν
Κάποια καράβια στ’ ανοιχτά που ξεμακραίνουν,
Γύρω απέραντη σιωπή και πώς να κλάψεις…
Κι αυτό το κλάμα σου ν’ ακούσεις, θα τρομάξεις!
Και κάτι αδέσποτα σκυλιά μα και βατράχια,
Ζητούν να κλέψουν της σιωπής σου τη γαλήνη
Και να χορέψουν στης ψυχής σου την οδύνη!
Υπάρχουν άνθρωποι στο βάθος κι ανθρωπάκια
Σκιές στο ξέφωτο και δράκοι και κοράκια,
Μα συ κουρνιάζεις στης καρδιάς σου το περβόλι,
Και δεν αφήνεις να περάσει ούτε βόλι!
Μόνο χαλάζι και βροχή σ’ είχαν χτυπήσει…
Μα πάλι βλάστιζε του κόσμου σου η φύση,
Ήρθες με γνώσεις και ευθύνες είχες πάρει,
Να ισορροπήσεις την αυγή με το φεγγάρι!
Μα ίσως έπρεπε και γνώση ν’ αποκτήσεις,
Μέσα στο γήινο που ήρθες για να ζήσεις…
Και την ‘’επίγνωση’’ σαν άγγιξες θυμάμαι…
Όλα ανατράπηκαν και γάργαρα κυλάνε!
Ποίηση : Νίκη Παπουλάκου ,
Μουσική Internal Flights,
ΒΙΝΤΕΟ ΝΙΚΗ ΑΝΝΑ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου