Powered By Blogger

ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟΣ ΚΙ ΕΥΘΕΙΑ!

ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟΣ ΚΙ ΕΥΘΕΙΑ!
Ποίηση/Στίχος/Άρθρα/Βίντεο

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2016

Εμείς και οι αποσκευές μας!




Ο άνθρωπος αναγνωρίζει, διακρίνει κάτι στον άλλον, όταν το έχει εντοπίσει/αναγνωρίσει προηγουμένως μέσα του, στον εαυτό του! Δεν είναι τυχαίο, ούτε ανεξήγητο πώς κάποιοι άνθρωποι μόνο κακό και ελαττώματα διακρίνουν στους άλλους! Πώς το μόνο που κάνουν είναι το να κατηγορούν διαρκώς τον διπλανό, δεν λένε ποτέ μια καλή κουβέντα και ενίοτε επιδίδονται στο πώς θα μειώσουν τον άλλον, ή πώς θα βρουν κουσούρια να προσάψουν!

Σίγουρα αυτά που προσάπτουν στον άλλον, είναι τα μόνα που έχουν βρει μέσα τους και κάνουν πως δεν τα βλέπουν! Σίγουρα είναι άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση ή αρρωστημένα μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους και υποβιβάζοντας τον άλλον, θεωρούν πως ψηλώνουν οι ίδιοι, ή ότι όλοι οι άλλοι είναι κάτω απ' αυτούς!

Συνήθως ο φιλοκατήγορος άνθρωπος, είναι άνθρωπος που πιθανόν δεν κατάφερε τίποτα ολόκληρο στη ζωή του!Έχει μόνιμο διαζύγιο με την πληρότητα και την ικανοποίηση! Έχει εγκαταλείψει την προσπάθεια να τα βρει με τον εαυτό του και να τον αγαπήσει έτσι όπως είναι, (μπορεί και ποτέ να μην το επεχείρησε) και έχει ως μόνη διέξοδο το να ασχολείται με τους άλλους και να τα βρίσκει όλα χάλια σ' αυτούς, ώστε να νιώθει ο ίδιος καλά! Να κρίνει και να κατακρίνει!

Ο θαυμασμός για κάθε τι όμορφο, έμψυχο και άψυχο, πηγάζει από την ομορφιά που υπάρχει μέσα μας, διαφορετικά τη θέση του θαυμασμού παίρνει η ζήλια και ο φθόνος!

Ο άνθρωπος που δεν τα έχει βρει με τον εαυτό του, που δεν τον έχει αποδεχθεί όπως ακριβώς είναι, με τα καλά του και τα κακά του, που δεν τον έχει αγαπήσει για όλα αυτά μαζί, δύσκολο να αντιληφθεί και να κατανοήσει τον άλλο! Η κρίση του επηρεάζεται από τη διαμάχη που έχει με τον ίδιο του τον εαυτό! Αυτά που δεν του αρέσουν στον ίδιο τα φοράει στους άλλους και νιώθει καλύτερα έτσι!

Η αποδοχή είναι το βασικό θεμέλιο της ισορροπίας! Γνωρίζοντας,κατανοώντας και αποδεχόμενοι τον εαυτό μας όπως ακριβώς είναι, μπορούμε να κατανοήσουμε στη συνέχεια τους άλλους, τη συμπεριφορά τους, τις πράξεις τους! Πριν κρίνουμε ή κατηγορήσουμε κάποιον για κάτι, πρώτα πρέπει να βλέπουμε πώς θα είχαμε εμείς οι ίδιοι λειτουργήσει σε παρόμοια κατάσταση και μετά να περνάμε σε κριτική ή επικρίσεις! Πολλάκις αφορίζουμε συμπεριφορές, που στην ουσία εφαρμόζουμε και οι ίδιοι!...

Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν από τη ζωή μας, όπως κι εμείς περνάμε από τη ζωή κάποιων άλλων! Πάντα κάποιος λόγος υπάρχει, δεν βγήκαν τυχαία στο δρόμο μας, ούτε εμείς στο δικό τους! Πιθανόν για να σου μάθουν κάτι ή για να μάθουν από εσένα κάτι! Άλλοτε σαν πάθημα/μάθημα κι άλλοτε σαν ευλογία!

Και άνθρωποι χάνονται από τη ζωή μας, είτε γιατί τους χαλάς το ''όνειρο'' του να είσαι αυτό που εκείνοι νομίζουν, είτε γιατί περιστασιακά βρέθηκαν στο δρόμο μας και οι περιστάσεις διαφοροποιούνται και αλλάζουν, είτε γιατί μένουν στάσιμοι, ενώ εσύ πρέπει να προχωρήσεις ή και το αντίθετο!
Αν το δει κανείς ψύχραιμα και έχει μετρήσει με ειλικρίνεια δικές του αποχωρήσεις από τη ζωή άλλων, ή αφίξεις, κατανοεί πολύ πιο εύκολα μια αποχώρηση ή απομάκρυνση, αποφεύγοντας θυμούς, απογοητεύσεις και μελοδράματα!

Πόσο απλά είναι τα πράγματα και πόσο δύσκολα τα βιώνουμε από δικό μας λάθος! Η ζωή είναι ένας δρόμος, άλλοτε στενός, άλλοτε λεωφόρος! Σημασία έχει να περπατάς, να προχωρήσεις, να μην μένεις στάσιμος, να μην κολλάς στα περασμένα! Τις αποσκευές που κουβαλάμε εμείς τις επιλέγουμε ... από εμάς εξαρτάται αν θα είναι φορτίο ασήκωτο, ή τα απολύτως απαραίτητα! Σε κάθε στροφή του δρόμου, όλο και κάτι νέο μπορεί να συναντήσεις, μη φοβηθείς τις στροφές ή την ανηφόρα, μην ξεχνάμε άλλωστε πως η ευθεία κουράζει και το απόλυτα προβλέψιμο, κάποια στιγμή παύει να είναι επιθυμητό!
Μέσα στις εναλλαγές κρύβονται η χαρά και η λύπη! Αν η ζωή ήταν μια ευθεία, θα ήταν βαρετή χωρίς νόημα!

Το πώς βιώνει κανείς την κάθε στιγμή, πέρα από την αντικειμενική σκοπιά του θέματος, στην ουσία είναι θέμα υποκειμενικό! Είναι κάτι που ο καθένας μόνος του, βρίσκει τον τρόπο ή δεν τον βρίσκει για να ξεφύγει ή να ξεπεράσει κάτι!

Στη ζωή μόνοι ερχόμαστε και μόνοι φεύγουμε! Τα ενδιάμεσα που συναντάμε και βιώνουμε, είναι το αλατοπίπερο, το γεύμα της διαδρομής, τα απρόοπτα ευχάριστα ή δυσάρεστα, οι απολαβές της ατομικής προσπάθειας και η εμπειρία από αυτό το ταξίδι! Φαντάσου κάποιον που φθάνει στο τέλος ενός ταξιδιού και δεν έχει μνήμες, αναμνήσεις, εικόνες! Είναι σαν να μην ήρθε και να μην πέρασε ποτέ απ' αυτή τη ζωή!

Μην σταματάς να προχωράς όσο μπροστά υπάρχει δρόμος ... κάθε στιγμή σου ακόμα και η πιο απλή, φεύγει και δεν γυρίζει πίσω! Σημαντικό είναι το κάθε τι, αρκεί να θέλουμε να το δούμε, ακόμα και οι συνηθισμένες κινήσεις της μέρας, αυτή η ρουτίνα που λέμε, ας βρούμε τον τρόπο να την ζούμε κι αυτήν, το μεγαλύτερο δώρο είναι το ότι ζεις και είσαι υγιής, αυτό μετράει!

Όταν ξεκινάς ένα ταξίδι, ποτέ δεν ξέρεις με σιγουριά το πόσο καλά θα περάσεις! Αυτό δεν σε κάνει όμως να μην πας ξανά ταξίδι! Ας δούμε τη ζωή σαν ένα ταξίδι με πολλούς σταθμούς και εναλλακτικούς προορισμούς τους οποίους μόνο εμείς μπορούμε να επιλέξουμε ή να χαράξουμε! Πυξίδα η καρδιά, τιμόνι το μυαλό και φύγαμε!! Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να φθάνεις κάπου και να νιώθεις γεμάτος και πλήρης. Και η πληρότητα δεν καθορίζεται μόνο από τα ευχάριστα ... πληρότητα χωρίς εμπειρία δεν επιτυγχάνεται και εμπειρία χωρίς αναποδιές, λάθη και πίκρα δεν αποκτάται!

Καλά μας ταξίδια λοιπόν σ' αυτό μας το πέρασμα από εδώ!

Νίκη Παπουλάκου.

2 σχόλια:

Tsalparas George είπε...

Εχθές διαβάζοντας τα τραγούδια του Ζακ Ιακωβίδη είδα αρκετούς στίχους δικούς σας. Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη.

Νίκη-΄Αννα Παπουλάκου. είπε...

Ευχαριστώ!! Έχω κι εδώ βάλει κάποια και στα κανάλια μου στο youtube, καλό βράδυ!